de Ducati Multistrada V4
Grand Tour
Eindoordeel
Korte Introductie
Ongeveer 20 jaar geleden heeft Ducati het eerste
Multistrada-model op de markt gebracht. Dat was een motor die meer veelzijdig
moest zijn, dus geschikt voor rijden op asfalt alsmede licht offroad. De
motormarkt ontwikkelde vanaf die tijd supersnel en is met name het segment
Allroadmotoren enorm gegroeid.
Nadat Audi een groot belang in het merk heeft
gekregen is ook het beeld van wisselende kwaliteit bij Ducati drastisch
gewijzigd en kunnen we nu spreken van een (top) kwaliteit product in het hogere segment.
De Ducati Multistrada V4S Grand Tour is een jubileummodel dat enkel in 2024 is uitgebracht. In feite is het
een Multistrada V4S die voorzien is van een mooi accessoire-pakket en een
speciale kleurstelling. De motor wordt standaard afgeleverd met o.a. zijkoffers,
extra ledverlichting, verwarmd zadel voor bestuurder en passagier, handvatverwarming,
handsfree tankdop, een middenbok, de quickshifter en een
bandenspanningscontrolesysteem. Een pakket dat geheel gericht is op de veeleisende
toerrijder of reiziger.
Dat verklaart natuurlijk waarom ik voor deze editie gekozen
heb.
Testwijze
Zoals gebruikelijk heb ik ook met deze motor het bekende
testrondje in het Heuvelland gereden. Doordat ik altijd hetzelfde testparcours
(van zo’n 110 km) rij, kan ik verschillende motoren goed met elkaar
vergelijken. Daarnaast rij ik nog stukken op snel- en hoofdwegen zodat ik een
goed totaalbeeld kan vormen van een motor.
Omdat ik nog nooit op een Ducati had gereden, had ik ook
geen enkel referentie materiaal met betrekking tot Ducatimotoren. Wel heb ik
vele jaren de verschillende vergelijkingstesten bekeken/ gelezen waarbij de
drie bekende grotere allroad motoren met elkaar werden vergeleken, namelijk de
BMW R 1250/1300 GS, de KTM 1290 Super Adventure S en natuurlijk de Ducati
Multistrada.
Aangezien ik zelf al jaren op een KTM 1290 SAS rijd, heb ik
deze motor in dit verslag als benchmark genomen. Daarnaast kan ik de Ducati ook met de BMWR1300 GS vergelijken waar ik wel een testrit (met testverslag) op heb gemaakt.
Zoals ik al aangaf heb ik het bekende testrondje van zo’n
110 km door het Heuvelland gereden en heb ik daarnaast zo’n 220 km snel- en
hoofdwegen met de Ducati gereden. Ik heb niet tijdens regen of slechte
omstandigheden gereden en ik heb ook geen offroad gereden. Daar kan ik dan ook
niets over schrijven.
Comfort en Ergonomie
Laat ik maar meteen beginnen met te schrijven dat het met
het comfort en de ergonomie van deze motor zeker (meer dan) goed zit. Eigenlijk
heb ik maar één minpuntje kunnen ontdekken en daar zal ik later op terug komen.
Met een zithoogte van 840 – 860 mm (standaard) is de Multi
GT (zo zal ik hem gemakshalve gaan aanduiden) heel toegankelijk voor een grote
groep rijders, ook voor de kleinere mensjes zoals ik ( 1.76 m). Ik kon erg
gemakkelijk op- en afstappen. Ook kwam ik heel gemakkelijk met m’n kleine
voetjes aan de grond en had ik geen enkele moeite met het maneuvreren.
Je zit echt wel meer in de motor dan erop (zoals bij de KTM) en dat geeft ook
wel een prettig gevoel omdat je gevoelsmatig meer contact hebt.
De voetsteunen
zijn goed geplaatst en de kniehoek is heel prettig.
Ook de vorm van de tank
maakt dat je goed met je knieën kunt aansluiten en hierdoor heb je veel grip op
de tank. Bij het accelereren of afremmen biedt deze motor je heel veel
steunpunten!
Het stuur is gevoelsmatig breed en meer gericht op een toerrijder dan bij de
BMW of KTM. De elleboogjes blijven dan ook automatisch meer horizontaal (laag)
gericht in plaats van iets naar boven gericht zoals bij de meeste Adventure
modellen. Daar moest ik (als KTM-rijder) wel even aan wennen.
De hele
zitpositie/ zithouding en de ergonomie van het stuur maken dat je het vele,
vele uren kunt volhouden op deze motor.
Deze motor doet het wat comfort betreft
ruim beter dan de KTM en doet die zeker niet onder voor de BMW!
Hierbij wil ik ook nog de bedieningsknoppen op de beide
stuurhelften benoemen. Die zijn bijzonder ergonomisch en praktisch ingedeeld.
Daar heeft men bij Ducati echt wel goed over nagedacht en is ook de kwaliteit
hiervan (ogenschijnlijk) van hoger niveau dan bij de BMW of KTM.
De combinatie van knoppen en het bedieningsmenu van het instrumentenpaneel
maken dat je het als rijder heel snel en eenvoudig voor elkaar krijgt om die
functie te activeren die je wenst. Dat heeft Ducati goed voor elkaar gekregen en is die naar mijn mening prettiger en functioneler dan de BMW en KTM!
Zo vond ik ook de bediening en de werking van het windscherm
buitengewoon eenvoudig maar goed. Met één hand kon ik het windscherm heel snel
en eenvoudig verstellen en voelde je (tijdens het rijden) direct het verschil.
Zo
plaatste ik direct na het wegrijden het scherm in de hoogste stand, maar
ondervond ik op de snelweg al snel een vervelende werveling rondom m’n helm.
Hierop heb ik het scherm lager geplaatst en toen de rand van het scherm op
neushoogte was, werd het stil. Gewoon héél aangenaam met vrijwel geen druk op m’n
armen of enige werveling rondom m’n helm.
Ook hierin is deze Ducati voor mijn
gevoel (en ervaring) prettiger dan de BMW of de KTM.
Het 6,5 inch kleuren dashboard (instrumentenpaneel) is
eigenlijk weinig opvallend, maar wellicht hierdoor net weer goed. Het is onder
alle omstandigheden goed af te lezen en heeft weinig last van reflecties.
De
indeling is op eerste zicht redelijk druk, maar na enige gewenning zie je dat men
de informatie in duidelijke ‘blokken’ heeft ingedeeld.
Door gebruik te maken
van knoppen en een jogschuttle (draaiknop) kun je heel snel specifieke
informatie selecteren.
Na een korte
introductie en uitleg, was ik al snel in staat om specifieke informatie op te
roepen/ te selecteren.
Hiermee is de Ducati zeker prettiger en eenvoudiger dan de
BMW. De KTM blinkt hierin echter uit door de prachtige grafische weergaves,
maar heb je vaak meerder stappen nodig om specifieke functies te kunnen instellen.
Dan willen jullie natuurlijk nog weten hoe het met de
vibraties zit die een Multi GT produceert of die je hierop ervaart. Ja, er zijn
vibraties zoals je die bij een V4 motor kunt verwachten.
Hierbij kwam bij mij de herinnering aan m’n Honda VFR 1200 (V4) naar boven, waar ik aanmerkelijk
veel last had van de vibraties (gevoelloze handen en voeten).
Op de Multi GT
heb ik echter geen enkel moment last gehad van de vibraties en heb ik er toch vele
uren op gereden. Daarover hoef je je dan ook geen zorgen te maken.
Zoals ik eerder al aangaf heb ik tijdens de testrit één
minpuntje met betrekking tot comfort kunnen ontdekken. Nou, daar hoef je eigenlijk niet naar te
zoeken want de V4 motor produceert veel warmte. En die warmte kun je als rijder
voelen omdat je boven de achterste cilinders zit. Nu hebben ze wel aan de warmteafvoer
gewerkt, maar is die wel nog aanwezig.
Als KTM rijder ben ik dat al gewend (met
name de KTM 1190 Super Adventure) maar een BMW rijder zal dit als storend
kunnen ervaren.
Elektronica
Zoals de meeste motoren in deze prijsklasse is ook deze
Multi GT met een uitgebreid elektronisch pakket uitgerust.
Om te beginnen met de vier verschillende rij modi: Sport, Touring, Enduro en
Urban. En zoals ik het begrepen heb, wordt het vermogen bij Enduro en Urban tot
70% gereduceerd en krijg je bij de andere modi de volle bak (170 PK).
Bij het wijzigen van een rijmodus worden zaken zoals de mappings (denk hierbij
aan gasaanname), de tractiecontrole, het motormanagement, de werking van de ABS
en dergelijke gewijzigd.
Overigens kun je alle modi en instellingen op een vrij eenvoudige wijze
personaliseren. Ook hier kun je naar mijn mening de instellingen sneller en eenvoudiger aanpassen dan bij de BMW en KTM.
Zoals de meeste motoren in deze prijsklasse is ook de Multi
GT uitgerust met een Adaptive Cruise control (ACC). Je stelt de cruise control
in op een bepaalde snelheid en de radar aan de voorzijde zorgt ervoor dat je op
veilige afstand van voorliggers blijft. Nu heb ik deze functie natuurlijk
uitgebreid kunnen testen en kan ik niet anders schrijven dan dat ik deze als
bijzonder prettig ervaren heb.
Hier merk je echt dat Ducati al veel ervaring
met dergelijke systemen heeft opgebouwd. De snelheid werd mooi en vooral soepel
aangepast in tegenstelling tot bijvoorbeeld mijn KTM. Ook bij de BMW R1300 GS
werkte dit systeem naar mijn mening niet zo mooi en soepel als die van de Multi GT.
Ook het BSD, het systeem dat het verkeer achter en naast de
motor detecteert, werkte heel prettig. Door de oranje lampjes in de spiegels
werd ik geattendeerd als er voertuigen links- of rechts naast mij reden. Dat
was even wennen, maar ik heb het toch als een waardevolle rij-hulp ervaren.
Een andere handigheidje vond ik de elektronische tankdop. Nu
zit dit op de meeste motoren, maar vond ik de werking op de Multi GT wel
anders. Je moest met ingeschakelde motor het lipje van de tankdop omhoogtrekken
waarna een melding in het dashboard verscheen. Daarna moest je de motor
uitschakelen en pas hierna kon je de tankdop openen. Een goede
veiligheidsvoorziening lijkt mij.
Wat ik overigens ook nog als erg prettig ervaren heb, is de
werking van het Hillhold (Vehicle Hold Control) systeem. Dit veiligheidssysteem
(rij-hulp) zorgt ervoor dat je motor niet achteruitrolt bij stilstand op
bijvoorbeeld een heuveltje. Dat is op zich een veel gebruikt systeem en zit
tegenwoordig op veel motoren, zo ook op mijn KTM. Maar wat ik ervaren heb is
dat dit systeem zowel bij de KTM als ook tijdens de testrit op de BMW R1300 GS
redelijk strak en vooral automatisch in werking treedt. Wil je bijvoorbeeld je
motor keren en hierbij gebruik maken van een verhoging (waarbij je de motor
terug laat rollen hetgeen je veel inspanning bespaart) dan gaat dat niet omdat
de Hillhold in werking treedt.
Bij de Multi GT geef je zelf aan (door de rem
druk van de voorrem te verhogen) wanneer dit systeem z’n werk moet doen. Kijk,
daar hebben ze dan (ook) weer over nagedacht.
Nu kan ik nog een hele waslijst aan elektronische
hulpmiddelen benoemen die op deze Multi GT zitten, maar dat kost alleen maar tijd.
Belangrijk is te weten dat al die hulpmiddelen zodanig werken dat ik ze niet
meer herkend heb. En dat betekent dat ze gewoon goed werken!
Dat is volgens mij precies waar het bij deze Multi GT om
draait, het is gewoon een heel complete (toer en reis) motor.
Demping/ Vering
Met de befaamde elektrische Ducati Skyhook-vering (volledig
instelbaar) is het gewoon overheerlijk rijden. Wat is dat een goed werkend
systeem en super eenvoudig aan te passen of op je persoonlijke voorkeur in te
stellen.
Heel bijzonder vond ik dat de motor bij het aanremmen vrijwel niet
induikt. Of je nu hard of rustig remt, de motor blijft lekker rustig. Datzelfde
geldt als je over een slecht wegdek of drempels rijdt, het blijft allemaal mooi
in balans en de ongemakken worden door het systeem opgevangen.
Ook hier doet de
Multi GT zeker niet onder voor het comfort van de BMW R1300 GS.
Maar ook bij een sportieve rijstijl zorgt dit systeem voor
een mooie strakke fiets waarmee je tot diep in de bocht kunt remmen en snel
weer op het gas kunt. Dat is de veelzijdigheid van deze motor waarin die echt
wel uitblinkt!
Maar de oplettende lezer zal nu de vraag stellen hoe de
motor het offroad zal doen. Dan zal je met de veerwegen (170 mm voor en 180 mm
achter) snel tegen beperkingen aanlopen. Ja, vergeleken met de BMW R1300 GS (190
– 200mm) en de KTM 1290 SAS (200 – 200 mm) zijn dat de kortste veerwegen.
Maar
laten we eerlijk zijn, de veerwegen zijn nog steeds ruim voldoende voor het
rijden over slechte/ zeer slechte wegen en gravelpaden. En wie wil nu eigenlijk
met deze motor in de blubber, het zand of nog erger rijden?
Daar staat
tegenover dat je een heel fijne demping/ vering en stuurgedrag krijgt voor
toerriten en motorreizen.
Dat is een keuze, een afweging die ieder zelf moet maken. Zo
heb ik er destijds voor gekozen om KTM te gaan rijden (veel slechte wegen en
ook offroad geschikt) en kiest een BMW-rijder wellicht voor het comfort en
rijgemak van de motor.
Stuurgedrag en rijwielgedeelte
In dit onderdeel heb ik bij de Multi GT een schokkende
ervaring opgedaan. Jarenlang dacht ik dat de KTM Super Adventure (S) de
ongeslagen koning was wat betreft stuur- en rijgedrag. Maar de Multi GT heeft
daar abrupt een eind aan gemaakt. Nu is dit natuurlijk heel subjectief en zal
dat zeker bij elke rijder verschillen, want ieder heeft z’n eigen rijstijl,
vaardigheden en voorkeuren.
Maar waar ik altijd heb genoten van de kwaliteiten van de
KTM zo moet ik erkennen dat de Multi GT deze gewoon overtreft. Het is allemaal
net even fijner, net even preciezer, levert net even betere feedback en geeft
die vooral héél veel rijplezier. De motor is gewoon niet van de wijs te brengen
en laat je heel relaxt en met veel vertrouwen dat doen wat je wilt doen.
Hierbij kun je denken aan het rechtuit rijden op de snelweg,
invloeden van voertuigen (vrachtauto’s) voor je, invloed door wind, snel en
kort bochtenwerk, lange en snelle bochten, kort bochtenwerk (met voetrem), slecht
wegdek, stadsverkeer (bijv. rijden door het drukke centrum van Valkenburg met
de vele hoogteverschillen) en ga zo maar door.
Of het nu snel of langzaam is, het gaat gewoon heel soepel
en fijn. En of het nu door de geometrie van het frame in combinatie met de
plaatsing van het motorblok komt, maar van het gewicht merk je gewoon helemaal
niets. Ook niet als je de motor gewoon verplaatst en hierbij naast de motor
loopt. Als die rechtop is, dan is die zo mooi in balans.
Ja, nooit gedacht dat ik dit ooit over een andere (dan KTM)
motor zou schrijven……
Remmen
Ook over de remmen kan
ik eigenlijk niet anders dan goeds schrijven. Het zijn Brembo remmen en die
staan op zich al voor kwaliteit, daar hoef je niet over na te denken.
De voorrem heb ik – en daar ga ik weer – als de fijnste remmen tot heden
ervaren. Ze werkten precies zoals ik een rem zou maken als ik dat kon. Heel
precies, lekker doseer baar en met een krachtige bite oftewel mooie
stopkracht. Een rem waar je heerlijk mee kunt werken en waarmee je ook alle
remtechnieken, dus ook trail-braking, kunt toepassen.
Ook de achterrem werkte precies zoals ik dat fijn vind. Goed
doseer baar en krachtig als dat nodig was. En vooral geen (te) vroeg
ingrijpende ABS.
De motor
De Multi GT is voorzien van een V4 (cilinders) motor met 1158
cc die 170 pk en een maximaal koppel van 121 Nm levert. Dat is een hoog
vermogen maar die kan deze buitengewone krachtbron ontzettend fijn inzetten.
Deze motor loopt bijzonder smeuïg en soepel waarbij die de kracht heel lineair
afgeeft. Dit is echt iets wat je niet kunt omschrijven maar dat je gewoon eens
moet ervaren.
Zeker voor iemand zoals ik, die van een KTM afkomt, is dat een heel aparte
ervaring.
Als je het motorloop met de BMW of de KTM vergelijkt, moet
je iets hoger in de toeren rijden maar dat is echt marginaal. Na een heel korte
gewenning tovert dit motorblok een dikke smile op je gezicht. Ook bij het
terugschakelen en het afremmen op de motor, zul je even moeten wennen als je
van een dikke V2 afkomt. Maar ook dat hebben ze bij Ducati echt wel in de
vingers gekregen.
Dat geldt overigens voor het hele motorbesturingssysteem
(elektronisch deel). Het werkt allemaal zo onopvallend maar gewoon goed. Dat
maakt het zo bijzonder. Daarnaast kun je heel veel instellingen naar je eigen
wensen aanpassen.
De versnellingsbak en het schakelen kan ik ook alleen over
schrijven dat ik ervan genoten heb. Lekker direct, geen speling of vals
neutraal, geen gekraak of andere bijgeluiden en een prima werkende
quickshifter. Wat wil je nog meer?
Nou, om eerlijk te zijn kan Ducati nog twee minpuntjes aan
deze motor verbeteren.
Te beginnen met het brandstofverbruik dat ik toch aan de
hoge kant vind. Tijdens de testrit had ik een gemiddeld verbruik van 5,7 L – 6
L op 100 km. Op de snelweg was de motor redelijk zuinig (5,5L) maar daarbuiten
en bij veel optrekken/ remmen liep het verbruik toch wel op. In de huidige tijd
kun je dat toch wel aan de hoge kant noemen.
Dan als laatste zou ik heel graag wat meer van dat heerlijke
geluid willen genieten. Dat typische Ducati geluid dat je nu alleen hoort als
je hoger in de toeren rijdt of terugschakelt. Dan produceert die motor zo’n
mooi geluid. Dat mag die van mij echt wel (veel) vaker laten horen.
Conclusie
Zelfs als je maar een klein deel van dit verslag gelezen hebt, kun je niet anders dan vast stellen dat de Ducati Multstrada V4S Grand Tour een heel goede en vooral complete motor is!
Ik was en ben nog steeds erg onder de indruk van al dat moois dat ik tijdens die proefrit gezien en ervaren heb. Ik wist dat Ducati goed aan de weg getimmerd heeft, maar dit heeft mijn verwachtingen echt wel overtroffen.
Ik begrijp nu waarom tijdens die vergelijkingstesten heel vaak eenzelfde voorkeur of volgorde aan de orde was. Daarin kwam of de BMW of de Multi GT als winnaar uit de bus. Dat is niet zo vreemd want ze vallen ook in dezelfde prijsklasse en kun je gerust spreken van het hogere (of duurdere) segment.
Maar nu ik op beide motoren gereden heb, is er voor mij maar één winnaar waar mijn absolute voorkeur naar uitgaat en dat is de Ducati Multistrada V4S Grand Tour! Dat is geen politiek-correcte uitspraak, maar wel een heel oprechte!
Dat wil overigens niets zeggen over de kwaliteiten van de andere motoren, het zegt enkel iets over MIJN voorkeur en de wijze waarop IK naar een motor kijk en wat IK ervan verwacht.
Veel dank
Reacties
Een reactie posten