The Energetic Drivability
Inleiding
Toen ik voor het eerst de filmpjes op het YouTubekanaal van AntiPiloteDeLigneDroite zag, kon ik mijn ogen en oren niet geloven. Ik dacht eerst dat het om een grap ging.
Wie bedenkt nu uitspraken of technieken zoals:
• Rijden met de ogen gesloten
• De voorrem gebruiken terwijl je in de bocht leunt (gewichtsverplaatsing naar de bocht)
• De bocht nemen met maximale stuuruitslag (full lock) zonder contragewicht (tegenleunen)
Het maakte mij zo nieuwsgierig dat ik al snel alle filmpjes/ informatie had gezien en gelezen dat via internet beschikbaar is. Daarom besloot ik om gewoon een mailtje te sturen en een reactie hierop af te wachten.
Die reactie kwam al snel van Clément Duval, de instructeur die ook te zien is in de filmpjes. Na enig mailverkeer tussen ons, besloot ik om in te schrijven voor een cursus van twee dagen.
Hierbij kon ik voor een vast bedrag ook gebruik maken van de motoren van de rijschool. Dat was voor mij wel een belangrijk argument omdat ik mijn motor liever niet op de straat leg.
De rijschool met de naam ‘Auto Moto Ecole Mario’ waar Clément aan verbonden is bevindt zich in de plaats Metz (Frankrijk). Vanuit Nederland, zeker vanuit Limburg, is Metz binnen enkele uren te bereiken.
Ik besloot om een dag eerder te vertrekken zodat ik op vrijdag (de eerste cursusdag) alleen van het hotel naar de rijschool hoefde te rijden.
Dag 1
Op weg naar Metz
Op donderdagochtend 25 mei 2017 stond ik op de parkeerplaats van het laatste tankstation voor de grens met België. Daar ontmoette ik Paul die ik inmiddels had leren kennen en die net als ik had ingeschreven voor de cursus.
Ik had een route samengesteld die ons via de kleinere wegen en dorpjes in België en Frankrijk naar Metz zou voeren. Het werd een prachtige route met heel veel mooie stuurweggetjes, vergezichten en dorpjes. En in elk dorpje was wel een feestje of een festiviteit omdat het een Christelijke feestdag (Hemelvaartsdag) was.
Erg leuk om er dan rustig met je motor door heen te rijden, zo nu en dan even de tijd nemen om te kijken.
Enig nadeel: alle horeca gelegenheden waren gesloten of er was een besloten feestje met het gevolg dat we nergens terecht konden voor de lunch. Uiteindelijk zijn we doorgereden en hebben we pas in Metz wat gegeten.
Daarna was het inchecken in het hotel, waar we ook onze motoren netjes in een afgesloten garage konden stallen.
Het hotel was netjes, maar helaas konden we er niet terecht voor het diner. Dat betekende dat we hiervoor naar een restaurant moesten, hetgeen ook weer leuk was.
Dag 2
Kennis maken op z'n frans
Op vrijdagochtend, even voor 09.00 uur, werden we ontvangen door Clément en verwachte ik dat we – volgens oud Nederlands gebruik – eerst moesten betalen.
Nee, in Frankrijk gaan dingen toch net wat anders.
Naast Paul en mijn persoon waren er nog twee cursisten en aangezien we een internationaal gezelschap vormden, werd Engels de voertaal.
En omdat Clément (met een Phd. titel) heel goed Engels spreekt, was de communicatie geen enkel probleem.
Onderbouwing van de techniek
Clément begon met schrijven & tekenen op een whiteboard en al doende kwamen de eerste stellingen, onderbouwd door wetenschappelijke feiten.
Ik raakte al snel gefascineerd door deze methode.
Nooit eerder heb ik een instructeur ontmoet die wetenschappelijke feiten zo kan toepassen of projecteren op het motorrijden. En hoewel er soms met natuurkundige of wiskundige vergelijkingen werd gegoocheld, kon ik (als leek) het toch begrijpen. Clément kon het zo uitleggen dat we begrepen wat de effecten van die stellingen waren.
Ook werd mij inmiddels duidelijk dat The The Energetic Drivability meer is dan Moto Gymkhana.
Clément sprak meer dan eens de woorden: ‘The sensation of falling’.
Een uitspraak die we al snel in de praktijk zouden ervaren.
De praktijkoefeningen
Omstreeks 12.00 uur werd het administratieve deel (en de betaling) afgerond en vertrokken we naar de parkeerplaats waar we de prakrijkoefeningen zouden gaan doen. Aldaar aangekomen was het lunchtijd en werd eerst – op Franse wijze – de lunch genuttigd. Dat betekent dat je rustig één biertje kon drinken, dat je ruim voldoende eet en dat je rustig de tijd hiervoor neemt.
Andere houding
Na de lunch werden de motoren klaar gezet en werd het grootste deel van de, toch wel grote parkeerplaats, voorzien van gekleurde kegels. Door deze indeling kon elk van de vier cursisten met een specifieke oefening aan de slag.
Natuurlijk begon Clément met de basis, de houding op de motor.
Dat was voor mij echt wennen en dat bleef voor mij ook het grootste aandachtspunt tijdens deze training.
Veel aandacht en voordoen
De volgende 6 uren werden gevuld met praktijk oefeningen, waarbij Clément alles en iedereen leek te overzien.
Kleinste details merkte hij op en regelmatig mocht je bij hem komen. Hij vertelde wat hij gezien had, wat je verkeerd had gedaan en hoe het anders moest. Vervolgens stapte hij op de motor en deed het voor: hoe jij het had gedaan en vervolgens hoe het moest.
En regelmatig mocht je bij hem achterop zitten en werd de oefening uitgevoerd. Onvoorstelbaar wat een motorbeheersing die man heeft!
Anders denken
Omdat het al aardig warm was (zo’n 30 – 32 graden Celsius) werd regelmatig een pauze ingelast en werd die gebruikt om de theorie (en filosofie) achter de oefeningen te bespreken.
Nou, ook daar werd ik regelmatig even stil van.
Gewoon een totaal andere visie op technieken die wij (standaard in Nederland) aangeleerd krijgen.
Maar als je die nieuwe inzichten even laat ‘inzinken’ en ze vervolgens combineert met oefeningen, dan voel en ervaar je dat het werkt!
Voorbeeld
Tijdens de theorie kregen wij uitgelegd dat de bocht kleiner kan worden gemaakt door o.a. de vering/demping en de remmen voor en tijdens het maken van de bocht te gebruiken.
In de praktijk werd dit in 3 fases aangeleerd. (kijk ook eens naar het filmpje)
Eerst op de traditionele wijze bochtjes rijden.
Daarna leerde je de bochtjes met full lock (maximale stuuruitslag) te rijden .
Vervolgens moest je bij het insturen de achterrem gebruiken.
En ten slotte werd ook nog de voorrem gebruikt.
The sensation of falling
Ik weet niet meer bij welke oefening het was, maar op enig moment mocht ik voor het eerst the sensation of falling ervaren.
Nee, ik viel niet maar voerde voor het eerst de nieuw aangeleerde techniek uit met een maximale stuuruitslag bij lage snelheid.
Ik dacht dat ik meteen om zou vallen, maar dat gebeurde niet. In tegendeel, het werd een uiterst korte en gecontroleerde bocht. Dat was het dus!
Toen de deze cursusdag om 19.00 uur eindigde, was ik net als de andere cursisten bekaf, had ik spierpijn en was ik blij dat ik naar het hotel kon.
Mijn hoofd duizelde van al die nieuwe dingen die ik geleerd had.
Waar eten we?
Omdat het hotel waar Paul en ik verbleven enkel voor overnachting was ingericht, moesten we nog een goed restaurantje vinden. Na wat zoekwerk besloten we om naar een pizzeria te lopen. Dat werd toch al snel een wandeling van zo'n 30 minuten. Maar na een hele dag intensief motor rijden, waren we blij met de wandeling.
Bij de pizzeria aangekomen bleek dat deze nog niet geopend was. Tsja, wij Nederlanders eten kennelijk wat vroeg....
We vonden een mooi bankje tegenover een verkeerspleintje. Daar hebben we het Franse verkeer geobserveerd; heel vermakelijk en soms héél verrassend.
De pizza die we later, onder het genot van enkele biertjes, verorberden was heerlijk. Gewoon omdat we doodmoe en hongerig waren.
Natuurlijk volgde er nog een uitgebreid toetje waarna we de weg terug naar het hotel vonden. Daar aangekomen was het spulletjes voor de volgende ochtend klaar leggen en vielen de oogjes al snel dicht.
Dag 2
De volgende ochtend was het voor Paul en mij al vroeg opstaan omdat we na de training huiswaarts wilden rijden. En de training startte stipt 08.00 uur op de parkeerplaats.
Ook voor deze training dag had Clément een gedetailleerd programma in zijn hoofd. Per cursist werden de trainingsdoelen besproken en aangegeven.
Een training bij Clément is zeker geen vrijblijvende gebeurtenis. Clément houdt iedere cursist nauwlettend in de gaten en motiveert je om de oefeningen zo goed mogelijk uit te voeren.
Gecombineerde oefeningen
Zo ging ik ook aan weer aan de slag met de verschillende oefeningen.
Tussendoor moest ik regelmatig naar Clément, kreeg ik aanvullende informatie, werd e.e.a. door Clément voorgedaan en mocht ik weer achterop om het te ervaren.
Daarna was het oefenen en nog eens oefenen.
Daarna was het oefenen en nog eens oefenen.
Ondertussen steeg de temperatuur gestaag door en werden we omstreeks 10.00 uur door Clément verrast; hij had snel een ontbijtje geregeld!
Als een puzzel
Normaliter zou je denken dat op zo’n tweede dag de leercurve wat afvlakt, maar in deze training was dit allerminst het geval.
Deze training kenmerkt zich door de verschillende niveaus of ‘levels’ waar je door heen gaat / moet. Elke oefening heeft specifieke elementen en rond het middaguur vielen de puzzelstukjes bij mij langzaam op hun plekje.
Tijdens de lunch moest Clément tientallen vragen beantwoorden. Daarbij viel mij wederom op dat hij zaken erg goed kan verwoorden.
Hij is niet alleen een man van de praktijk, maar – naar mijn mening – ook een visionair.
Hij denkt veel na over alle onderdelen van het motorrijden en weet daarbij zijn kennis over natuurkundige wetmatigheden te verbinden met menselijk gedrag en handelen.
In zijn antwoorden op vragen gaf hij ons dan ook regelmatig aan dat we een specifieke situatie wilden oplossen, terwijl het antwoord (de oplossing) al in de stappen ervoor lag!
Progressie
Na de lunch was het kalm aan, even wennen om daarna weer volop te kunnen leren. Persoonlijk vond ik de uren na de lunch niet alleen de meest leerzame, maar ook de leukste.
Ik merkte dat ik wat relaxter werd omdat ik vertrouwen had opgebouwd en omdat ik het gevoel had dingen beter te begrijpen.
Ondanks de hoge temperatuur (het was inmiddels 32 graden Celsius en de hitte werd goed gereflecteerd door het asfalt) bleven we allemaal lekker aan de gang.
Gelukkig had Clément tijdens de training ook voor voldoende water gezorgd en de nodige rustmomenten maakten dat we het hele programma konden doorlopen.
Bij de laatste drie oefeningen zag en voelde ik zelf welke progressie ik had gemaakt. Dit was een progressie die ik vooraf zeker niet had verwacht!
Afbouwen en afscheid
Omstreeks 16.00 uur werd de praktische training afgebouwd, werden de spullen opgeborgen en zochten we een verkoelend plekje op bij de Mc.D.
Daar werd alles nog eens uitvoerig besproken en kregen we de laatste tips mee voor de toekomst.
Niks geen gehaast, gewoon weer alle tijd nemen voor antwoorden; dat is de stijl van Clément.
Alleen op de motor is Clément snel, héél snel!
Na de evaluatie was het voor Paul en mij tijd om richting Nederland te vertrekken. Met de laatste waarschuwing - om nu vooral voorzichtig te rijden - van Clément in onze oren vertrokken Paul en ik vanuit het warme Metz richting Maastricht, waar we afscheid namen.
Terugblik
Nu ik dit stukje schrijf, zijn alweer enkele weken verstreken sinds de training en heb ik zo’n 2500 km gereden.
Door de training lijkt mijn hele rijstijl te zijn veranderd; mijn zithouding, de plaatsing van mijn voeten, de positie van de armen, de houding van mijn hoofd, mijn kijktechniek, mijn remtechniek, om zo maar even wat dingen te benoemen.
En ik ben blij, erg blij dat ik al dat moois heb kunnen leren.
Ik heb een techniek (The Energetic Drivability) geleerd die het motorrijden voor mij nog véél leuker en veiliger maakt.
Merci Clément!
Reacties
Een reactie posten