Trainingen | Training bij Motortrainingen.com

 Training bij Motortrainingen.com

Voorbereiding

             

In de eerste week van mei 2013  kreeg ik een berichtje van Eric de Haas met de vraag of ik geïnteresseerd was in een korte training in de Taunus. Eric vertelde mij dat dit de eerste training zou worden van zijn eigen trainingen onder de naam Motortrainingen.com.

Nu heb ik Eric bij andere trainingen en door persoonlijk contact leren kennen als een heel ervaren en gedreven instructeur / motorrijder.  

Ik hoefde dus niet lang na te denken over het antwoord en al kort na dit bericht kon ik met de voorbereidingen aan de slag. 

Eric stuurde de cursisten niet alleen de routes, maar ook meteen wat literatuur dat we voor aanvang van de training lezen moesten.  Het was zonder meer de moeite waard om je deze stof eigen te maken omdat je deze materie uiteindelijk altijd toepast bij het motor rijden.

Uit dit informatiepakketje kwam voor mij een heel nieuw begrip (fenomeen) naar voren: de paniek kabouter.

De Paniek Kabouter | design: Paddy Hansen

Dag 1

             

Op vrijdag 24 mei 2013  stapte ik net voor negen uur op de motor en maakte ik meteen de eerste menselijke fout. 

Alhoewel ik de route goed had ingevoerd, de dame in de Zumo mij de correcte aanwijzingen gaf, reed  ik de vertrouwde route richting ….. werk. Hoezo ik ben ook maar een mens? Gelukkig was ik het dorp nog niet uit, kon ik snel keren en toen richting snelweg. 

Zonder verder oponthoud arriveerde ik omstreeks 10.30 uur bij de ontmoetingsplaats Siegburg-West, net onder Keulen.

Daar ontmoette ik de medecursisten die samen met Eric gearriveerd waren. Na een kopje koffie en het bekende voorstelrondje kreeg ik nog snel instructie van Eric over het rijden in de groep; dicht bij elkaar en als groep blijven verplaatsen. Dus goed anticiperen  en niet naar je voorganger staren. 

Al snel arriveerden we bij het hotel Taunusblick in Hömberg. Daar ontmoetten we nog een medecursist die al eerder zelfstandig was aan gereisd.  Nadat we de spullen op de hotelkamers hadden achtergelaten konden we aan de lunch.

Instructie start met zithouding

Na de lunch kregen we uitgebreide instructie over de motor, je houding, het rijden in de groep, rijden in bergachtig terrein, de juiste kijktechniek en ga zo maar door. 

De kracht van de instructie zit in de herhaling en Eric bezit die kracht.

Hierna was het tijd voor de kennismakingsrit met een lengte van zo'n 70 km.                     

Kennismakingsrit

Tijdens de kennismakingsrit werden verschillende oefeningen gedaan om weer  te wennen aan de omgeving, de kijktechniek en de bochtentechniek. 

Toen we een parkeerplaatsje op reden om daar wat bochtjes te draaien, begon het te regenen. Dus eerst .. feel the force .. van Eric

Toen het wat minder hard regende gewoon bochtjes rijden.  Bij een enkele cursist stapte Eric zelf even als bestuurder op om de cursist (als passagier) te laten ervaren wat hij bedoelde. 

En omdat het wegdek nu toch nat was, werd deze omstandigheid gebruikt om de ABS uitgebreid te testen (voor zover deze op de motor zit natuurlijk). Voor sommigen was dit de eerste keer dat zij de ABS van hun motor in werking voelden.

Tijdens dit onderdeel arriveerde ook de laatste mede-cursist die door een defecte accu oponthoud had opgelopen. 

Samen reden we terug naar het hotel en maakten we ons klaar voor het avondprogramma. 

Avondprogramma

Het avondprogramma bestond uit een heerlijke maaltijd, goede gesprekken gevolgd door het bekijken van de foto’s die Eric genomen had. 
Foto na foto werd bekeken, geanalyseerd, beargumenteerd en soms beoordeeld. 

Tot dat de oogjes klein werden en we van onze welverdiende nachtrust konden genieten.    

Dag 2

Zaterdagochtend,  het is 09.00 uur als we ons buiten onder de boom verzamelen.

Eric start de dag met wat theorie over de remweg, het aanpassen van de snelheid, het lezen van de weg en de verschillende mogelijkheden om bochten te rijden. Deze training dag zullen we ons vooral concentreren op de kijktechniek en de (veilige) bochtentechniek.

Eric geeft aan dat we de gekozen route van zo’n 180 km als leidraad gebruiken en dat we zoveel mogelijk zelf moeten / kunnen aangeven. Hierdoor kunnen we zelf in grote mate de training vorm geven en wordt het rijden van de route als zodanig minder belangrijk. De dag wordt natuurlijk gestart met wat lichte oefeningen op de motor en al doende worden de wegen smaller en bochtiger.

                       

Een mooi bochtje om te oefenen

Aangekomen net buiten een klein dorpje moeten we de motoren na een pittig bochtje  aan de kant zetten. Eric geeft ons vervolgens de laatste tips hoe we deze bocht het beste kunnen rijden en stuurt ons dan op pad. 

Ik denk dat ieder de bocht minimaal 4 maal (heen en terug) gereden is, ondertussen gefotografeerd en zo nodig toegesproken door Eric.

Ook hier stapt Eric weer bij een cursist op de motor en rijdt hij de bocht enkele malen met de cursist als passagier. Later bij de evaluatie van de foto’s blijkt dat hij ook nog even wat foto’s genomen heeft van het keren op de weg. Ja, hij let ook op alles.... feel the force.    

Een nog mooier bochtje

Hierna rijden we de route verder totdat we bij een blinde bocht rond een rotspartij uitkomen. 

Ook daar krijgen we eerst wat hints en tips en stuurt Eric ons vervolgens op weg. Eric heeft zich met camera gepositioneerd en neemt ondertussen foto’s van ons. Ook hier krijgen we gelegenheid om deze bocht twee maal (heen en terug) te rijden. Het mag, maar het moet niet.

Interactie

Later wordt de route natuurlijk gevolgd en hebben we ook nog gelegenheid om van al dat andere moois te genieten (wegen, bochtenwerk, dorpjes en prachtige vergezichten). 

Regelmatig maken we een stop en dan haalt Eric zijn tekenblok tevoorschijn. Dan krijgen we haarfijn uitgelegd waar we op moeten letten, wat we anders kunnen doen. Er is voldoende ruimte om elkaars mening(en) te delen en geeft dit een goed gevoel. Ondanks dat er niveauverschillen zijn,  krijgt ieder de aandacht die hem / haar verder helpt.

Helaas gaat zo’n mooie dag veel te snel voorbij en al snel staan we bij het bekende tankstation om af te tanken voor de volgende dag.   

Avondprogramma

Na wederom een heerlijke maaltijd volgt de evaluatie met behulp van de foto’s. 

En wat hebben we elkaar veel te vertellen onder het genot van een drankje. Ja, ook dat zat wel goed; een leuke groep mensen met een gezamenlijke passie!

Dag 3

De weersvoorspellingen waren unaniem voor de zondag: véél regen en een maximale temperatuur van 8-9 graden. 

Toen ik wakker werd en uit het raam keek wist ik dat de voorspellingen (helaas) goed waren en dat dit een hele natte, koude dag zou worden. 

Toch zijn we rond 09.00 uur vertrokken met de langste en mooiste route ingevoerd in de navigatie apparatuur. Voorzichtig beginnen, rustig wennen aan de natte omstandigheden en vertrouwen dat de banden meer kunnen dan je denkt.

Ik voelde me minder comfortabel omdat ik uit ervaring wist dat mijn Allroad banden minder goede grip bieden bij een temperatuur onder 14 graden Celsius. 

Na de oversteek met het veer kwamen we uiteindelijk in het “Walhalla” van het Mosel gebied. 

Heerlijke bochtencombinaties

Ook daar zijn we gestopt bij een prachtig stukje weg van zo’n 6 km met prachtige bochtencombinaties. 

Na de instructie van Eric was het ieder op eigen tempo rijden en genieten, ondanks het vochtige wegdek.

                        

Dit was voor mij persoonlijk het hoogtepunt van deze training. Voor het eerst lukte het mij om de bochtencombinaties, zeg maar het parcours, te onthouden. Toen ik dit punt eenmaal bereikt had, heb ik op de weg terug gelet op de versnelling, de snelheid en de rempunten waarmee ik de bochten inging. 

Toen ik het parcours voor de tweede keer reed was ik bij elke bocht al voorbereid en nam mijn vertrouwen enorm toe. Op de terugweg werden alle momenten in mijn hoofd nog eens aangescherpt en bedacht ik of er punten waren waar ik nog sneller kon. Bij de derde 'run' lukte het mij om de bochten nog sneller, strakker en met nog beter gevoel te rijden.  

Ondertussen stond Eric  weer foto’s te maken en bedacht hij dat als je de camera schuin houdt, de illusie van snelheid toeneemt. Oftewel, je krijgt motorrijders die rechtop rijden op een schuine weg.

                    

Lunchtijd

                     

Ondanks het slechte weer zijn we heel intensief en met plezier bezig geweest tot ongeveer 14.30 uur.  We zijn toen op zoek gegaan naar een restaurant waar we een warme lunch konden krijgen. 

 

Toen we eenmaal in een  warm restaurant  zaten en de maaltijd nuttigden, kwamen we erachter dat het rijden in deze condities toch wel meer energie kost dan onder betere omstandigheden. 

Na overleg besloten we om de kortste weg naar het hotel te rijden, hetgeen toch nog zo’n 1,5 uur rijden was. Dat was overigens een goed besluit want op sommige stukken reden we letterlijk door de regenwolken en was het zicht heel beperkt. 

                        

Warme douche en evaluatie

En zo eindigde de zondag, de laatste training dag  met een warme douche gevolgd door een heerlijke maaltijd. Daarna natuurlijk foto’s kijken en de dag / training evalueren

                        

Tot slot van deze uitgebreide evaluatie stelde Eric nog een belangrijke vraag:

 " Wie van jullie heeft tijdens deze training de paniekkabouter ontmoet? "

                       

                        

Dag 4

Afscheid en naar huis

Het is maandagochtend na het ontbijt als we afscheid van elkaar nemen en ieder weer huiswaarts keert. 

Sommigen rijden in een  groep en anderen, net als ik, rijden liever alleen met  een eigen route.

Zo heb ik de route van zondag nog deels overgedaan en zag ik dat op een smalle weg met een aantal haarspeldbochten, gedurende de nacht, een rotsblok op de rijbaan was gevallen. Brokstukken hiervan lagen midden in de bocht op het wegdek. De waarschuwingsborden staan er dus niet voor niets!

Al rijdende werd de temperatuur steeds aangenamer en toen ik in de Eifel arriveerde gaf de temperatuurmeter al dikke 20 graden Celsius aan. In de Eifel heb ik nog wat bekende bochtencombinaties meegepikt en viel mij op dat de wegen in de Eifel toch wel heel breed zijn.  Om maar even het verschil met de Taunus aan te geven.

                    

Omstreeks 14.00 uur reed ik de oprit bij mijn huis op en realiseerde ik mij dat de pret alweer voorbij was.  Bagage afladen,  poetsen en opruimen.  Ondertussen moet je vrouw en kinderen vertellen wat je allemaal gedaan hebt en hoe het was.

Ja, hoe kun je dit nu aan anderen vertellen?