Supermoto Cursus
Inleiding
Nadat ik een collega motorrijder hier zo lovend over hoorde vertellen, was ik natuurlijk nieuwsgierig. Ik zocht op het internet naar de website van de SuperMotorSchool en begon te lezen. Ook bekeek ik verschillende filmpjes over SuperMoto rijden omdat dit voor mij volledig onbekend was.
Uiteindelijk besloot ik om ervoor te gaan en schreef ik in voor de SuperMoto Circuit-cursus bij de SuperMotorSchool van Marcel van Drunen.
Erg warm
Het was warm en het zou nog warmer worden, het kwik zou tot maar liefst 35 graden stijgen. En daar stond ik, op 1 juli 2015, op de parkeerplaats van het circuit in Valkenswaard te zweten als een rund.
Ja, waarom moest ik uitgerekend vandaag dat zwarte leren pak dragen?
Het leek mij gewoon veiliger want circuit rijden associeer je nu eenmaal met leren pakken. En aangezien ik helemaal geen circuitervaring had, leek het mij verstandig om het veilig te houden. Pff.......
Welkomstwoord en introductie
In de kantine op het circuit werden we verwelkomd door Paddy van Lieshout die samen met Marcel van Drunen deze (en andere) cursussen verzorgt. Zoals gebruikelijk eerst wat formulieren invullen en daarna vertelde Paddy wat over de do’s en dont’s op een circuit. Ja, veiligheid staat toch voorop, niet alleen voor de cursus maar ook voor een verblijf op het circuit.
Nadat Paddy de inhoud van de cursus en de volgorde had verteld, was het snel naar buiten. Al snel kreeg ik de indruk dat die SuperMotor rijders maar twee standen kennen: stilstaan of voluit (plus)
De Meester en het circuit
We liepen het circuit rond en bij elke bocht of belangrijk herkenningspunt bleven we even staan en kregen we instructie van Paddy. Ondertussen had Marcel van Drunen (meervoudig Nederlands en Europees kampioen) zijn motor opgestart en kwam hij ‘rustig’ voorbij gereden.
Zo vervolgden we ons ronde en kregen we de nodige informatie.
Paddy wees ons niet alleen op de kunsten van Marcel , maar vertelde wat we op die plaats moesten doen én vooral niet te doen.
Ik hoef jullie niet te schrijven dat we allemaal erg onder de indruk waren van de rijkunsten van Marcel!
De motoren
Na de kennismaking met het circuit en de rijkunsten van Marcel, werd het tijd om kennis te maken met de motoren: de Yamaha WR450F.
Deze motoren zijn aangepast voor dit soort werk en de cursusomgeving waardoor je geen risico loopt met je eigen machine. En achteraf kan ik zeggen dat het topmachines zijn om kennis te maken met deze sport!
Aan de slag
Nadat ieder zich in passende kleding (eigen kleding of gehuurde kleding) gehesen had, volgden er wat verkennende rondjes op het circuit; ieder op z’n eigen tempo.
Al snel merkte ik dat mijn collega cursisten toch ruim meer circuit of crosservaring hadden en dat ik die snelheid/ gedrevenheid miste. Maar goed, daarvoor (om de snelste te zijn) was ik ook niet gekomen.
Ik wilde gewoon meer te weten komen van die specifieke technieken en ook om mijn grenzen wat te verleggen. En hiervoor kreeg ik alle ruimte en aandacht.
Opschakelen zonder koppeling
Bij de eerste oefening leerden we opschakelen zonder gebruik te maken van de koppeling. Hierbij moet je als gewone toerrijder toch even een psychologische barrière overwinnen. Maar ja, het went heel snel omdat het een geweldige kick geeft om zo snel op te schakelen.
De motorrem
De volgende stap was het afremmen met behulp van de motorrem, oftewel zonder te koppelen terugschakelen terwijl je de achterrem ten volle benut.
Ja, je leest het goed.
Ook hier weer het aangeleerde patroon van ontkoppelen, voorrem volledig benutten en achterrem licht erbij gebruiken vergeten en het gewoon anders doen. Hier voelde ik voor het eerst hoe de motor dan kan bewegen, trillen maar dat je die beweging juist in je voordeel kunt benutten (insturen van bochten).
De oefeningen werden steeds moeilijker en je kreeg steeds meer te doen. De instructeurs zaten er echt bovenop en namen cursisten letterlijk even mee op de motor om zo hun kennis over te dragen.
Lastig met die hitte
Omdat de temperatuur alsmaar steeg, werd er regelmatig gepauzeerd en kregen we energiedrankjes, flessen water zoveel we wilden. Ik moet eerlijk bekennen dat de hoge temperatuur en mijn motorkleding (leren pak en systeemhelm) me toch wel parten speelden. Wat had ik graag zo’n open helm met stofbril gehad…..
Vrij rijden
Na de prima lunch konden we zelf weer wat rondjes op het circuit maken.
Tijdens het rijden van deze rondjes merkte ik al een beduidend verschil in rijstijl. Toen ik vanochtend de eerste rondjes reed, voelde het nog niet goed om op snelheid naar een bocht te rijden.
Dat gevoel had plaats gemaakt voor het sensationele gevoel om snelheid te maken en om een bocht zo snel mogelijk te nemen.
Hierbij bleef ik in mijn rol om nadrukkelijk aandacht schenken aan de technieken en de feedback die ik kreeg van die fantastische motor.
Poortje met snelheid
Het hoogtepunt van de oefeningen was voor mij de oefening waarbij je op een kort stuk zoveel mogelijk snelheid moest maken, gevolgd door maximaal afremmen bij een kegel, om vervolgens de motor 90 graden naar rechts te sturen en door een poortje bestaande uit 2 kegels weer naar links te zwenken.
Dipje...
Ik schrijf dan wel over hoogtepunt, maar in werkelijkheid liep ik hier tegen een geweldige mentale en fysieke dip aan. Ik had het ontzettend warm en voelde mij zo sterk als een nat vloeitje. Ik bakte er dus niets van en stond echt op het punt om gewoon te stoppen.
Paddy zag dat ik het moeilijk had en nam mij even apart. Hij wees mij op de dingen die ik verkeerd deed en sprak me weer moed in. Hij gaf aan dat ik de oefening weer rustig op mijn eigen tempo moest opbouwen en moest blijven proberen. Dat had ik gewoon even nodig.
Ik begon met die dingen waarvan ik zeker was dat ze me lukten en bij elke nieuwe poging probeerde ik meer. Ik moest diep gaan, dat kan ik nu eerlijk bekennen, maar het was zeker de moeite waard! Uiteindelijk kon ik de oefening, in mijn eigen tempo, uitvoeren en had ik er zelfs een goed gevoel bij.
Andere stijl én gevoel
Toen we omstreeks 15.30 uur weer zelfstandig rond het circuit mochten rijden voelde ik mij al een heel andere rijder. Geen spanning of onzekerheid meer bij de bochtensnelheid en zo nu en dan probeerde ik bewust de grenzen op te zoeken.
En dat is best leuk, dat verzeker ik jullie !
Moraal van het verhaal
Het blijft heel leerzaam en leuk om zo nu en dan eens je grenzen te verleggen. Zeker als je dit bij een goede school en/of trainer doet.
Je leert nieuwe technieken of dingen anders te doen waardoor je ook als toerrijder beter (anders) gaat rijden.
Voor mijn gevoel ben ik van statisch naar meer dynamisch rijden getransformeerd.
En de SuperMotorschool is niet alleen heel professioneel, maar ook ‘Brabants leuk & gezellig’ om je hierbij te helpen.
Foto's
Zoals jullie ongetwijfeld al gezien hebben, zijn de foto's in dit verslag niet door mij gemaakt. Er was toevallig een heel goede fotograaf aanwezig en heb ik toestemming gekregen om zijn foto's te publiceren. Hiervoor nog dank aan BHRacing.eu
Hieronder nog meer van zijn prachtige foto's
Reacties
Een reactie posten