Offroad Basis Training bij Motor Trails
Voorbereiding
Elk jaar probeer ik een training te volgen om mijn vaardigheden en kennis op het gebied van motorrijden te verbeteren.
Dit jaar (2012) wilde ik graag een offroad cursus volgen omdat ik al sinds februari 2011 op een allroad motorfiets rijd, maar hiermee niet echt de weg af durfde.
Na vele uren zoeken op het web kwam ik uit op de website van Motor Trails, Avontuurlijke Motorreizen. Zij bieden naast avontuurlijke reizen ook verschillende opleidingen aan, waaronder de Offroad Basis Training.
Aangezien het totaalpakket (cursus inclusief motor & kleding), de locatie (Tilburg) en de prijs mij aanspraken, heb ik mij opgegeven voor de cursus op 6 april 2012. De aanmelding verliep goed; bevestiging van de aanmelding, betaling gevolgd door een brief met bevestiging en alle informatie die je nodig hebt.
De dagen vooraf natuurlijk de weerberichten volgen en hopen op niet al te slecht weer.
De training
Op weg naar de training
Het is behoorlijk fris als ik op vrijdag 6 april 2012 om 07.15 uur op m’n Super Ténéré stap om tijdig in Tilburg te zijn. Ik moet uiterlijk 09.00 uur bij de verzamelplaats in Tilburg zijn want vandaar vertrekken we als groep naar de training locatie.
Ik draai de A2 op en al na 15 minuten besluit ik om de handvatverwarming in te schakelen; wat een watje word je met zo’n motor.
De snelweg is niet zo bevolkt als andere dagen, waarschijnlijk omdat het Goede Vrijdag is. Dat verklaart de aanwezigheid van véél auto’s met Duitse kentekens die noordwaarts rijden. Bij Eindhoven wordt het wat drukker, maar geen files of andere narigheid.
Ik besluit om de snelheid wat te temperen, anders ben ik echt te vroeg. Maar ondanks deze maatregel arriveer ik toch veel te vroeg in Tilburg. Om 08.30 uur draai ik de parkeerplaats van 'Mac Drek' in Tilburg – Zuid op.
Het zonnetje schijnt en het lijkt een frisse, maar prachtige dag te worden.
De trainer
Om 08.55 uur, inmiddels heb ik al drie medecursisten ontmoet, draait een Suzuki offroad machine de parkeerplaats op. Van de rijder en z’n kloffie straalt jarenlange enduro ervaring uit.
Na een uitgebreide glimlach worden we in onvervalst 'Amsterdams" toegesproken.
Het is onze instructeur Roel Oldenkamp die ons op zijn eigen, bijzondere (vriendelijke) wijze verwelkomt. Hij vertelt ons dat er nog twee cursisten onderweg zijn, maar dat we alvast naar de training locatie vertrekken.
 |
| Roel Oldenkamp |
Bij de training locatie staan een grote gesloten trailer en een transporter opgesteld. Ook staan er al diverse motoren klaar.
Roel geeft aan dat we nog even moeten wachten op twee 'Italiaanse
pizzabakkers', die wat vertraging hadden opgelopen.
Ondertussen even een rondje voorstellen, wat ervaringen delen en toch wel licht gespannen afwachten.
Na een tiental minuutjes arriveren ook de twee andere cursisten en kan de training beginnen.
Introductie
Roel start het officiële programma met de introductie van zijn 'neeffie' Alex Selling, die quasi als hulpinstructeur fungeert.
Alex is een rustig ogende vriendelijke jongeman tot dat hij op een enduro motor stapt. Dan rijdt hij je het snot voor de ogen, om het maar even plat te zeggen.
 |
| FB foto Alex Selling |
Beschermende kleding & motoren
Dan volgt de grote verkleed partij.
We krijgen allemaal kleding uitgereikt: een helm, een brilletje, beschermers, broek, jas en natuurlijk laarzen.
Grote stijve laarzen met van die gespen, heel stoer maar ook erg wennen (klem zitten tussen voetsteun en schakelpedaal kwam bij mij regelmatig voor).
Daarna volgt het belangrijkste: Roel wijst ieder een motor toe, er zijn verschillende modellen in hoogte.
De motoren die we gebruiken zijn Suzuki’s DR – Z 400 CC (eencilinder), uiteraard met noppenbanden.
Na enig uitleg over de motoren vertrekken we ook al naar het oefenterrein.
Dat is een zandvlakte voorzien van verschillende heuveltjes en andere obstakels.
Voor het eerst rijd ik dan met een, rammelende, springende motor over een dergelijke ondergrond. Spannend, dat mag ik best wel zeggen!
De Basics
Roel start met wat theorie en op de wijze waarop hij dit doet, merk je al dat hij heel veel ervaring als rijder maar vooral als instructeur heeft. Dat spreekt mij enorm aan.
Op zijn eigen wijze legt hij uit hoe dingen offroad werken. Alles wordt zo basic mogelijk gemaakt. Zo komen regelmatig begrippen als twee stokken en drukpunten ter sprake.
Alex mag alles wat Roel uitlegt even voordoen, op de goede- en op de verkeerde wijze. Hierdoor zien we meteen het verschil. Ten slotte geeft Roel ons een volgorde van rijden aan, die we de hele dag aanhouden. Ik mag als voorlaatste……
Op een zand/gras vlakte oefenen we vervolgens hoe je moet staan, naar voren bij het nemen van bochten of naar achteren als je over rul zand rijdt. Hoe je bochten rijdt, staand of zittend.
Dan oefenen we hoe je een heuveltje (zeg maar grote hobbel) op en af rijdt. Als dat bij iedereen aardig lukt dan wacht ons een verrassing: er is een wat groter heuveltje op het terrein.
Van afstand zag het er helemaal niet zo bijzonder uit, maar als we er eenmaal voor staan…..
Het heuveltje lijkt ineens hoger, er is niet alleen zand, maar er liggen stenen, er is gras, er zijn kuilen en dan krijgen we te horen dat we boven op de heuvel ook nog moeten keren.
Ja hoor en dan ook weer naar beneden!
Roel geeft ons de laatste tips en dan laat Alex even zien hoe gemakkelijk het allemaal is.
Ik weet niet wat of hoe, maar al die tips en die relatief kort lijkende voorbereiding, zijn voldoende om iedereen veilig de heuvel op en af te laten rijden.
Dit doen we maar liefst drie maal.
En bij elke keer krijg je meer vertrouwen, gevoel voor de motor en de techniek.
Nu weet ik het zeker: dit wordt een leuke dag!
Op Route
Na ongeveer 1,5 uren instructie en oefenen, gevolgd door een korte pauze met veel water en snoepgoed, geeft Roel aan dat we starten met de route.
Eerst rijden we naar een tankstation en zorgen we voor voldoende brandstof.
Dan verlaten we al snel het asfalt.
Voordat we echt van start gaan geeft Roel nog wat laatste tips en aanwijzingen.
Roel rijdt voorop en Alex als laatste, samen zorgen ze ervoor dat de groep bij elkaar blijft. Via redelijk eenvoudige paden gaat het langzaam over naar de moeilijke zandwegen.
Het tempo gaat omhoog, de versnelling gaat steeds hoger en de stofwolken worden steeds dichter.
Dan gaat het plotseling van een zandweg af, zo het bos in.
In een bosgedeelte is een prachtige trialroute ontstaan.
Plotseling rijd je op paden waar je normaal nog niet eens met de fiets komt.
Nu rijd ik er met de motor en heb ik het geweldig naar mijn zin.
Wat is dit genieten, fantastisch.
Ik kan niet beschrijven hoe dit voelt: jij met de motor, lekker bezig zijn, natuur, een groepje rijders, mooi weer, kortom het kan even niet mooier of beter!
Daarna verlaten we dit bos er volgen er later nog meer van dit soort uitstapjes. Ook volgen nog meer zandpaden, zandwegen, stukjes asfalt of grindpaden.
Vallen en opstaan
Natuurlijk komt er zo’n moment waarop je overmoedig wordt en dat je weer even letterlijk terug komt (valt) op aarde.
Dat gebeurt als je op een toch al moeilijke zandweg te dicht achter je voorganger rijdt, schrikt van een bij of vlieg tegen je bril, je dus even niet oplet en er net een zandheuveltje voor je opduikt en jij van schrik net de verkeerde dingen doet. Het volgende moment dacht ik nog “wat stom van mij” maar toen lag ik al naast de motor in de greppel. Gevolgen: een schaafwond op mijn been en een geweldige deuk in mijn ego.
Maar al heel snel staan ook Alex en Roel bij mij en blijkt weer welke positieve uitwerking een ervaren instructeur heeft. Wat troostende woorden, een motor die weer klaar gezet wordt en dan gewoon doorgaan.
Lunchtijd
Het eerste deel van de route sluiten we af bij een snackbar waar we heerlijk eten. Dan blijkt hoe bescheiden de Italianen zijn, of lusten ze ons eten niet?
Daar waar wij - op kosten van de organisatie - heerlijke dingen bestellen, houden zij het bij een bescheiden tosti.
Tot het moment dat ze de uitsmijter zien van Alex en zij hun tosti kregen.
Toen was het van “oeh, oeh, dat wist ik niet” .
Roel heeft toen nog maar een uitsmijtertje voor de heren besteld.
En ik maar denken dat “ Hollanders” gierig zijn.
En dan weer op de motor
Na de pauze was het even rustig aan, even weer wennen.
Daarna weer snel van het asfalt af en de zandpaden, zandwegen, bosweggetjes, bospaadjes, heuveltjes op en af.
Op het moment dat ik merkte dat ik moe begon te worden werd de boel stil gezet en kregen we van Roel weer water en wat snoepgoed.
Voor mij was dat het juiste moment en kon ik, rustig op dat bospad, even bijkomen.
Ik heb nooit geweten dat je zoveel energie verbruikt bij het off-road rijden. Ik krijg nu al meer bewondering voor de mannen / vrouwen die dit veel doen.
Na de pauze gaat het nog zo’n 1,5 uren door tot dat we via Baarle-Nassau terug rijden naar de trailer en de transporter. Het is inmiddels al bijna 17.00 uur als hier het offroad avontuur voor ons eindigt.
Tot slot
Deze cursusdag was, ondanks mijn onvrijwillig afstappen, geweldig.
Ik heb in korte tijd erg veel geleerd, maar vooral heel veel plezier gehad.
Dit komt natuurlijk vooral voor rekening van Roel, Alex en de medecursisten.
Een bijzonder woord van dank en waardering voor Roel: geweldig met hoeveel plezier en passie hij nog steeds motor rijdt en mensen iets leert.
Het zegt genoeg dat ik ’s-avonds alweer op hun website heb gekeken naar een mogelijk vervolg op deze mooie dag.
Roel en Alex, bedankt voor deze mooie en leerzame dag!
Reacties
Een reactie posten