Motor Routes | de Moezelvallei in Luxemburg - route testen #de Moezelvallei in Luxemburg #motorroute testen

de Moezelvallei in Luxemburg 

Route testen

Route testen

Met de vooruitzichten op nog enkele prachtige herfstdagen, ben ik achter m'n pc gaan zitten en heb ik verder gewerkt aan een concept-route in Luxemburg. Daar was ik kort gelegen mee gestart, maar had ik die al ter zijde geschoven met de gedachte om die in het voorjaar 2026 verder uit te werken. 

Maar wat is er leuker dan een route te bedenken en deze dan ook weer te kunnen testen. En dan ook nog op een prachtige herfstdag in november met al die mooie kleuren in de natuur. Gewoon doen dus....

de Rit 

Omdat de route, met een lengte van zo'n 205 km lengte, toch al 4 uurtjes tijd zou gaan vergen, ben ik gisteren ochtend (woensdag 5 november) om 09.00 vertrokken. Het zonnetje scheen al heerlijk door de lage-gebroken bewolking en de temperatuur bedroeg zo'n 10 graden Celsius toen ik thuis wegreed.

Het eerste deel van de route bedroeg zo'n 120 km naar het startpunt van de route bij het plaatsje Winterspelt in Duitsland. Zoals gebruikelijke ben ik over de A2 naar Maastricht gereden en vandaar over de N627 (B) naar Battice gereden.

In Battice ben ik de E42 op gereden en heb ik nu echt kunnen genieten van de prachtige vergezichten over de valleien langs de E42. Ik passeerde St.Vith (B) en niet veel later passeerde ik de grens met Duitsland. Ook daar was nu een grenspost van de Duitsers, maar kon ik stapvoets doorrijden. 
Omstreeks 10.35 uur arriveerde ik bij de afslag Winterspelt en kon ik het eerste deel van de route afsluiten. 

Bij de eerste gelegenheid na de afslag bracht ik m'n motor tot stilstand en activeerde ik de nieuwe route. Ik had mij namelijk voorgenomen om deze dag te gebruiken om m'n Garmin Zumo XT2 uitvoerig te testen. Tijdens de vorige dagrit had ik namelijk nogal wat probleempjes ondervonden  #herfstrit in Luxemburg.

Ik had geen idee wat mij te wachten stond omdat ik weinig kennis en ervaring met dit deel van Duitsland had. Maar het geluk én de prachtige omgeving lachten mij toe. 

Ik werd getrakteerd op prachtige, goede en schone wegen met adembenemende vergezichten en pittoreske dorpjes. En dan waren er nog de prachtige L-wegen met de meest mooie bochten, bochtencombinaties en hoogteverschillen. Het was al lang geleden dat ik zoveel snelle bochten achter elkaar heb gereden. Ik heb dan ook de kwaliteiten van m'n Ducati kunnen benutten!

Toen ik het plaatsje Bollendorf bereikte ben ik daar de rivier Sauer overgestoken en passeerde ik hierbij de grens met Luxemburg. Over de mooie N10 ben ik vervolgens parallel aan de Sauer in zuidelijke richting gereden.

Ter hoogte van het plaatsje Langsur ben ik weer de Sauer overgestoken en ben ik uit pure nieuwsgierigheid even door dat plaatsje gereden. Gewoon even 'grens-hoppen' om het zomaar te zeggen. Het was geen bijzondere ervaring en dit stukje zal ik in de toekomst ook uit de route weglaten.

Zo reed ik over die mooie N10 en keek ik m'n ogen uit naar de prachtige rotsformaties en de hoog gelegen luxe woningen. Het was mij wel duidelijk dat de gefortuneerden hier hun 'optrekjes' bezitten. 
En op enig moment veranderden de kale rotsen in prachtig aangelegde wijngaarden die, hoewel zonder druif of blad, nog steeds hun charme hadden.

Terwijl ik daar reed kon ik rustig over de links gelegen rivier Sauer uitkijken en aan de rechterzijde van de wijngaarden genieten.

Dit was genieten in optima forma, onthaasten in de mooiste vorm!  

 

Na een korte lunchpauze heb ik mijn weg in zuidelijke richting vervolgd en zo reed ik ook door het plaatsje Remich. Aan alles kon ik goed aflezen dat de meer gefortuneerden hier in de meerderheid zijn. Een klein plaatsje met het grote geld was mijn indruk.

Hierna bereikte ik het meest zuidelijke plaatsje op deze route: Schengen. Die plaatsnaam riep meteen weer herinneringen bij mij op. Ooit, in mijn vorige leven, moest ik samen met mijn oud-collega's (politie) handelen overeenkomstig het verdrag van Schengen. Dat verdrag regelde ooit het vrije verkeer van personen tussen verschillende landen die het verdrag ondertekend hadden. Een voorloper van het huidige vrije verkeer van goederen en personen in Europa. Ik hoef hier niet veel over te schrijven want de uitwerking van deze verdragen ondervinden wij elke dag (vandaar dat Duitsland de grenscontroles weer heeft ingevoerd).

Bij Schengen ben ik de Sauer weer overgestoken en heb ik mijn route langs de rivier in noordelijke richting vervolgd. Hierbij viel mij al snel op dat er duidelijke verschillen waren met Luxemburg. Alles samenvattend kwam ik tot de conclusie dat aan Duitse zijde niet het grote geld vertegenwoordigd is, maar duidelijk het arbeidersmilieu, gewone burgers die er wonen en werken. Geen pracht en praal, maar gewoon..... en daar is niets mis mee.

Maar de wijngaarden waren er niet minder mooi.

 

Ik vervolgde mijn weg en bereikte hierbij de stad Trier. Alhoewel ik een snelle route bedacht had, verloor ik toch veel tijd om de brug over de Sauer te bereiken. Ook dit deel van de route zal ik zeker aanpassen.

Toen ik Trier en de bijbehorende stadsdelen/ dorpen verlaten had, bereikte ik het prachtige gebied van het Natuurpark Süd-Eifel. En hiermee veranderde het landschap en vooral de wegen.
De mooie ruime wegen met prachtige snelle bochten veranderden in kleine land- en boswegen met véél bochtjes, bochtencombinaties én haarspeldbochten!

Het was alsof ik in een totaal andere wereld was beland. Een wereld voor de motorrijder die van krap bochtenwerk houdt, van kleine landwegen, pittoreske dorpjes en véél hoogteverschillen. En laat ik net zo'n motorrijder zijn 😎

Ik heb dan ook nog volop van al dat moois kunnen genieten voordat ik, via het laatste en minder mooie deel, het eindpunt van deze route bereikte. Dat eindpunt lag ook aan de E42 (A60) niet ver zuidelijk van Winterspelt.

Daar heb ik vervolgens de derde route geactiveerd om via Battice naar huis te rijden. In Battice heb ik natuurlijk weer de tank gevuld.

Om 17.15 uur parkeerde ik mijn motor weer op z'n vertrouwde plekje en kon ik 512 km toevoegen in m'n logboek. Het was een lange dag van zo'n 8 uurtjes, waarvan ik meer dan 7 uren gereden heb. En dat heb ik wel gevoeld.....

Maar het was alle moeite, energie en brandstofkosten meer dan waard. Want deze mooie omgeving te ontdekken, dat is het zeker waard!

In een ander bericht zal ik meer schrijven over mijn test van de Garmin Zumo XT2. Want daar kan ik ook weer e.e.a. over berichten.