Motor Routes | Een rondje Kleef (D) in november

 Een rondje Kleef (D) in november

Ducati Multistrada inrijden

Het allerleukste bij een nieuwe motor is voor mij toch wel het inrijden hiervan. Vanaf 2009 heb ik zo'n 18  motoren ingereden en blijf ik het een interessant en leuk proces vinden. Je moet je eerst in je nieuwe (soms onbekende) motor verdiepen en daarna moet je de motor leren kennen. En net als bij het testen van een motor, heb ik zo m'n eigen systeem ontwikkeld om een motor in te rijden.

Hierover heb ik eerder al een bericht gepubliceerd.

Na de eerste 500 km op de klok te hebben gezet was het tijd om het toerental dat ik tot dusver gehanteerd had (4000 - 5000 rpm) te verhogen naar het maximale 6000 rpm tijdens de periode van inrijden. 

Om het mes aan twee kanten te laten snijden (dus niet enkel te rijden omwille het inrijden) heb ik een route in Duitsland gemaakt. Bij het samenstellen van deze route heb ik goed naar wegen gezocht die goed pasten bij het inrijden van een motor. Daarnaast moest de route natuurlijk ook plezierig zijn om te rijden, dus nieuwe dingen en locaties ontdekken. Dit heeft geresulteerd in een route van Heinsberg (D) naar Kleef (D), met een kort uitstapje naar Millingen a.d. Rijn (NL) en weer terug.

Toen het weer op donderdag 27 november warm en droog genoeg was, ben ik dan ook op de motor gestapt en heb ik die route gereden. 

Fris en interessant

Al snel na mijn vertrek van huis merkte ik dat het toch wel fris was ondanks dat de temperatuurmeter zo'n 6-7 graden aangaf. De wegen waren nog nat en er stond een fris windje. Dus heb ik meteen de handvatverwarming op stand 2 geschakeld en na enige tijd heb ik ook de zadelverwarming op stand 1 geschakeld. Wat went die luxe toch snel!

Via Waldfeucht en Effeld reed ik naar Birgelen waar ik bij de eerste verrassing uitkwam. Dat was een heel leuke bosweg langs de rand van dit plaatsje. Hierna ben ik noordwaarts naar Wegberg gereden en via de randweg kwam ik uit op de mooie K10. Ook die bosweg was een leuke verrassing met de de meertjes en de twee watermolens. Aan de verkeershekken en de zandzakken kon je duidelijk zien dat deze weg - door hoog water - afgesloten was geweest.

Tussen Schwalmtal en Nettetal volgde ik afwisseld de hoofdwegen en doorkruiste ik ook wat dorpjes. Dit gaf een mooi beeld van de plaatselijke bevolking en de cultuur / architectuur.

Ik passeerde Nettetal aan de oostzijde en omstreeks 11.45 uur kwam ik bij een fout in de route uit. Volgens het kaartmateriaal kon ik over een mooie bosweg  langs het Kalver Pesch meertje rijden, maar helaas was dit voor gemotoriseerd verkeer afgesloten. Hierop heb ik de L373 verder richting Hinsbeck gevolgd en ben ik toen via het centrum hiervan in noordelijke richting gereden. Tot mijn grote genoegen bleek het centrum van dit plaatsje erg leuk te zijn.

Hierna volgde ik de mooie K1 in noordelijke richting en stak ik vervolgens de Nette over. Normaliter is dit een smal stroompje/ riviertje maar door de hoge waterstand was het nu een sterk stromende rivier geworden. 

Via de L39  en Wankum reed ik in oostelijke richting naar Aldekerk. 

Het landschap veranderde en werd meer bosrijk met mooie hoogteverschillen. 

Ik verliet de mooie B510 en maakte een uitstapje  via Rayen naar Kampt-Lintfort. Dat is een mooie plaats met veel historische locaties en gebouwen. Via de zuidkant passeerde ik dit plaatsje en over mooie landelijke (bos) wegen ben ik in noordelijke richting gereden. Mooi langere stukken waar je heerlijk door kon rijden en ook nog veel moois te zien was.

Zo arriveerde ik aan de zuidzijde van het bekende plaatsje Xanten. Het landschap veranderde drastisch van bosrijk/ heuvelachtig naar vlak met veel water. Het was duidelijk dat ik in het stroomgebied van de Rijn was aanbeland.

Ik volgde de loop van de Rijn in de richting van Kleef.

Het terrein werd echt heel anders en ik reed vooral over hoger gelegen dijkwegen met uitzicht op de Rijn en de vele waterplassen. Door de wind voelde het gewoon kouder aan en aangezien het lunchtijd was, ben ik op zoek gegaan naar een beschut plekje. Nadat ik het bekende pretpark van Kalkar was gepasseerd, zag ik een mooi plekje en heb ik in het buitengebied m'n boterhammetje gegeten.

Hierna ben ik over die mooie dijkwegen verder in noordelijke richting gereden tot ik in Millingen a.d. Rijn de grens met Nederland passeerde. Ik volgde nog een stuk langs de Rijn tot die van naam veranderd in het Bijlandsch Kanaal en dan als de  Waal doorgaat (wist ik dus ook niet).

Via de N840 reed ik naar Leuth en Beek. Hierna volgde ik de N325 in zuidelijke richting tot die bij de grens met Duitsland in de B9 overging. Bij Kranenburg ben ik de B504 op gereden en heb ik deze mooie weg tot Goch gevolgd.

Op dit deel van de route heb ik enkele malen velden naast de weg gezien waarop veel reigers stonden. Ook zag ik geheel witte reigerachtige vogels en bleken dit zilverreigers te zijn. Zo leer je nog eens wat.

De route voerde mij door het mooie Goch, een plaats met veel historie en een leuke plaats voor een koffiestop. Maar daar had ik helaas geen tijd voor, want de route duurde toch wat langer dan ik gedacht had.

Vanuit Goch ben ik over de hoofdwegen naar Weeze gereden en heb ik het bekende vliegveld Weeze aan de oostzijde gepasseerd. Over de K17 ben ik verder gereden tot ik kort voor het plaatsje Twisteden bij een wel heel vreemde rotonde uitkwam. Het bleek bij het pretpark Irrland te horen.

Via Auwel-Holt ben ik naar het cemtrum van Straelen gereden waar ik de tank weer gevuld heb. De Ducati Multistrada rijdt heerlijk, maar de motor verbruikt meer brandstof dan ik zou willen. 

Over de B221 ben ik weer ik zuidelijke richting gereden en via Leuth, Kaldenkirchen, langs bracht en Brüggen naar Wassenberg.

Het was ondertussen al namiddag en de zon zakte langzaam aan de horizon toen ik het laatste deel van de route van Wassenberg naar Waldfeucht reed. Daar moest ik door wegwerkzaamheden een andere route kiezen en ben ik via Waldfeucht richting Echt gereden.

De zon zakte snel aan de horizon en de lucht was gevuld met de meest mooie kleuren. Op een veldweg tussen Waldfeucht en Susteren lukte het mij om het laatste daglicht in de fotocamera te 'vangen'. 

Wat een prachtig moment om een bijzondere motorrit te beëindigen.

Niet veel later parkeerde ik m'n motor in de schuur en had ik weer zo'n 340 km aan de totaalstand van de motor toegevoegd. Hiervoor ben ik ruim 7 uren op weg geweest, maar heb ik weer zoveel moois gezien en ervaren.

Vooral de verschillen in landschap, plaatselijke cultuur en architectuur zijn bij mij echt 'binnen gekomen'. 

Wellicht zal ik deze route nog eens pucliceren, wie weet.