Why riding a motorcycle feels like therapy
Inner Compass (YouTube kanaal)
Enkele dagen geleden zag ik op YouTube een prachtig filmpje over de impact van het motorrijden op de menselijke psyche. Nee, geen moeilijke wetenschappelijke teksten of grafieken, maar begrijpelijke teksten ( helaas alleen engelstalig) en een mooi gemonteerd filmpje dat tot de verbeelding spreekt. #What Riding a Motorcycle Actually does to Your Brain
Interessant onderwerp
Al vroeg in m'n leven ben ik mij gaan afvragen waarom mensen zich op bepaalde wijze gedragen en wat hun drijfveren zijn.
Met name op sportief gebied zie je grote verschillen en was ik vooral nieuwsgierig naar het verhogen van de leercurves en de invloed van stressoren op prestaties.
Met name op sportief gebied zie je grote verschillen en was ik vooral nieuwsgierig naar het verhogen van de leercurves en de invloed van stressoren op prestaties.
Die interesse kwam destijds vooral door mijn hobby en rol als instructeur bij het skydiven. Maar ook tijdens mijn werkzame tijd (en opleidingen) bij de politie was ik altijd nieuwsgierig naar het presteren of juist niet kunnen presteren van politiemensen in stressvolle situaties. Sommigen presteerden dan juist beter dan anderen, terwijl die anderen juist gemakkelijke en beter presteerden in dagdagelijkse werkzaamheden.
En zo nu en dan was er een collega die plotseling, vaak zonder enige indicatie, de weg en zichzelf kwijt raakte.
PTSS (Posttraumatische stressstoornis) of zo
Ook bij mij heeft PTSS zich geleidelijk aan ontwikkeld toen ik nog werkzaam was bij de politie. Bij mij was er geen schokkende gebeurtenis die de oorzaak was, maar waren het vele kleine 'incidenten' die tot PTSS hebben geleid.
En door de geleidelijkheid van de ontwikkeling heb ik het zelf niet door gehad dat ik steeds moeizamer en slechter functioneerde. Wel merkte ik dat ik steeds meer conflicten met collega's en vooral leidinggevenden kreeg. Ook ontwikkelde zich bij mij een steeds groter wordende afkeer van de politieorganistie waar ik werkzaam was.
Toen ik in 2009 mijn motorrijbewijs had behaald, ben ik meteen gestart met dagelijks naar mijn werk te rijden. Dat waren dagelijks zo'n 90 - 100 km, afhankelijk van de verkeersdrukte (en wegkeuze). Ik reed bij alle weersomstandigheden alleen niet bij nachtvorst en sneeuwval. En ondanks de barre omstandigheden en het afzien wilde ik eigenlijk nooit stoppen bij mijn werkplek of huis. Ik wilde alleen maar doorrijden.....
Tijdens de ritten naar mijn werkplek verzon ik oefeningen die ik tijdens het rijden kon doen. Ook bedacht ik elke dag weer andere routes om naar m'n werkplek of naar huis te rijden. Vooral de ritten van m'n werkplek naar huis verliepen altijd veel langer dan noodzakelijk.
Waarom nu dit verhaal over PTSS, zul je je afvragen.
Voor mij is inmiddels het heel duidelijk geworden waarom ik destijds zo graag en zo veel motor reed. Het was voor mij een ultiem middel om stress en agressie af te bouwen. Het was niet zomaar wat motor rijden om naar m'n werkplek te komen, maar het was een middel om te kunnen overleven!
Door het motorrijden heb ik destijds voldoende stress en agressie kunnen afbouwen om niet teveel schade aan mijzelf of mijn omgeving te veroorzaken.
Toch ben ik tussen 2013 en 2014, door een geforceerd (en onterecht) ontslag, gevolgd door een slepende rechtszaak volledig 'onderuit' gegaan. Ik moest in therapie en door intensieve EMDR-therapie (gericht op PTSS) ben ik erachter gekomen wat mij mankeerde. Ik wist dat ik nooit meer volledig zou kunnen herstellen, maar ik wilde toch weer zo goed mogelijk gaan functioneren.
Ook bij dit herstel heeft het motorrijden mij meer dan goed gedaan. Ik maakte elke week minimaal 1 lange (dag) rit om spanning af te bouwen. Dat was tevens een 'ijkmoment' om mijn fysieke conditie (en herstel) vast te stellen. Regelmatig moest ik vaker de motor pakken en een ritje maken om stoom af te blazen.
Toen ik in 2021 tijdens een motorreis in de Vercors (Fr) een lichte hartaanval had ben ik toch zo snel mogelijk op m'n motor naar huis gereden. Ik wilde, hoe dan ook, niet in een Frans hospitaal terecht komen.
Enkele dagen later lag ik op de Intensive Care afdeling en stelde men vast dat ik een open-hart operatie moest ondergaan om een lekkende hartklep te vervangen. Door m'n PTSS was het verblijf op de Intensive Care onmogelijk en werd ik naar een rustige afdeling gebracht. Daar liep ik door een met corona besmette kamergenoot ook nog een coronabesmetting op.
Toen ik weken later in Maastricht op de - toch wel riskante operatie - werd voorbereid, vertelde de chirurg mij dat ik maar aan iets moois moest denken. Dat zou mij helpen om 'weer wakker te kunnen worden'.
Ik weet dat ik heel intensief aan een prachtige motorreis heb gedacht.....
Na deze operatie ben ik helaas weer 'mentaal ingestort' en moest ik wederom in therapie. Door mijn zwakke fysieke conditie kon ik geen motor rijden en hierdoor ook geen stress of angsten afbouwen. Ik kreeg voortdurend paniekaanvallen en durfde zelfs niet meer te slapen.
Gelukkig kon ik snel bij een heel goede therapeute in behandeling en haar eerste advies was om zo snel mogelijk weer te gaan motorrijden. En dat heb ik gedaan.
Ook in deze periode van m'n leven heeft het motor rijden mij weer gered!
Daarbij natuurlijk ook de uitstekende therapie.
Moraal van het verhaal
Dat ik dit verhaal en dit onderwerp (het filmpje) met jullie deel kent eigenlijk twee belangrijke doelen.
Om te beginnen met het persoonlijke deel.
Door dit zo persoonlijk te maken en te beschrijven kan ik 'dingen van mij af schrijven'. Door deze te beschrijven ontstaat een vorm van berusting in mijn brein en in mijn lijf.
Daarbij hoop ik dat mensen die dit lezen meer inzicht kunnen krijgen in personen die te lijden hebben onder PTSS. En dan met name de hulpverleners die altijd voor anderen hebben klaargestaan en die zelf op enig moment gewoon niet meer verder kunnen, niet meer kunnen functioneren en die dan vaak als 'oud vuil' aan de kant worden geschoven.
Daarbij hoop ik dat mensen die dit lezen meer inzicht kunnen krijgen in personen die te lijden hebben onder PTSS. En dan met name de hulpverleners die altijd voor anderen hebben klaargestaan en die zelf op enig moment gewoon niet meer verder kunnen, niet meer kunnen functioneren en die dan vaak als 'oud vuil' aan de kant worden geschoven.
Nog steeds ontmoet ik actieve en oud-politiemensen die zwaar beschadigd raken door de wijze waarop de werkgever(s) en soms ook hun omgeving, met hen omgaat.
Het tweede doel is eigenlijk heel simpel.
Motor rijden is gewoon heel gezond voor lichaam & geest en zou als zodanig veel meer gepromoot moeten worden!
Dit aspect van het motor rijden blijft helaas veel te vaak onderbelicht en liggen de accenten veel meer op de zogenaamde onveiligheid van het motorrijden of de last die een specifieke omgeving heeft van motorrijders.
Maar dan is het nu echt tijd om het filmpje te bekijken.
Reacties
Een reactie posten