Motor Routes | Genieten van de Trois Ponts - Vianden 22 Route #motorroutes België #motorroutes Luxemburg

 Genieten van de Trois Ponts - Vianden 22 Route

Hittegolf of niet....

Normaliter val je in een 'zwart gat' als je een prachtige motorreis van 14 dagen hebt afgesloten, maar dat was bij mij zeker niet het geval. Anderen moeten zich noodgedwongen weer op hun werk en gezinsleven storten, maar als vroeg-pensionado heb ik die verplichtingen gelukkig niet meer. Maar als je denkt dat ik mij stilletjes op m'n kamertje zit te vervelen, dan heb je het toch echt mis.

Nee, ik ben aan de slag gegaan met al die klusjes die ik nog niet had uitgevoerd of die ik noodgedwongen meteen moest oppakken. Zo waren er de problemen met de de Garmin Zumo XT2 en de stuurcontroller. Inmiddels was de XT2 netjes vervangen en had ik de stuurcontroller weer terug gegeven. Maar had ik nog steeds geen route met de nieuwe XT2 kunnen rijden.

Gedurende de laatste 4 weken was ik namelijk dagelijks in de weer met het schuren, verven, bijwerken etc. van het buitenschilderwerk van m'n huis. Een klusje dat ik al jaren had uitgesteld, maar dat dit jaar zeker uitgevoerd moest worden. En aangezien ik het budget hiervoor aan m'n nieuwe Ducatie Mulstistrada V4S GT had besteed, moest ik dit klusje zelf uitvoeren. Nou dat heb ik geweten!

Maar na 4 weken inspanning was het punt gekomen dat ik er wel klaar mee was, ondanks dat de klus nog niet volledig uitgevoerd was. Ongeveer 70 procent klaar en met die warme dagen in het vooruitzicht, vond ik het wel goed geweest. 

Tijd voor een lange motorrit!

De Trois Ponts - Vianden 22 Route

Gisteren ochtend ben ik, in verband met de aangekondigde hitte, eerder van huis vertrokken. Om 07.30 uur ben ik richting Maastricht gereden met de Trois Points - Vianden (versie) 22 Route op het navigatiescherm van de Zumo XT2.

Voor m'n vertrek had ik de Camelbak met ruim 2 liter water gevuld en voor de zekerheid had ik toch een dunne midlayer aangetrokken. En daar was ik vooral in de Ardennen erg blij mee!

Via mijn vaste route ben ik naar Battice gereden en heb ik volop genoten van de  prachtige vergezichten op de hooggelegen weg naar Battice. Vervolgens heb ik de E42 genomen en bij afslag 10 (Francorchamps) heb ik de N622 richting Stavelot gevolgd. Het was erg rustig op de weg en ik heb volop kunnen genieten van de natuur en de reuk van de vele houtkachels in België. Milieuproblematiek kennen ze daar gewoonweg niet.

En zoals gebruikelijk kwam ik in Stavelot uit bij wegwerkzaamheden (niet aangegeven) en kon ik de verbindingsweg N68 niet oprijden. Via wat bosweggetjes ben ik iets verder toch weer op de N68 uitgekomen en kon ik mijn weg naar Trois-Ponts vervolgen.

Ondertussen had ik al menig aanpassing aan mijn Zumo XT2 moeten uitvoeren omdat de standaardinstellingen niet bij mij passen. Zo werkte het geluid niet goed (hoogste kwaliteit werkt niet goed bij mijn headset), heb ik de velden van de Reisgegevens gewijzigd, het gegevensveld aan de re-onderzijde gewijzigd, de informatie van de kaartlagen gewijzigd en heb ik verder nog wat 'tweaks' uitgevoerd. Maar een ding was al snel duidelijk: dit toestel werkt veel sneller en beter dan het vorige toestel!

Toen ik omstreeks 10.00 uur het startpunt in Trois-Ponts (B) bereikt had, gaf de temperatuurmeter zo'n 20 graden Celsius aan. Onderweg had ik echter op diverse  momenten slechts 15 of 16 graden afgelezen, dus koude en warmere delen. Dat is herkenbaar voor het rijden naar en in de Ardennen.

De wegen waren droog, redelijk goed en er was weinig verkeer. Het was dan ook volop genieten van al dat mooie bochtenwerk, de vergezichten en de natuur. Via België reed ik naar de Süd-Eifel (D) en vervolgens passeerde ik de grens met Luxemburg. Kort nadat ik de grens met Luxemburg was gepasseerd heb ik de tank volgegooid met 98+ die maar €1,54 p/l kostte. Met die prijzen kun je tenmiste nog eens wat ritjes maken.

Op de mooie en bochtige wegen in Luxemburg heb ik zoveel mogelijk bochten technieken getest en geoefend. Dat was heel goed te doen vanwege de grote hoeveelheid bochten/ bochtencombinaties in de route en het geringe verkeer. Er waren hele stukken, bos- en landwegen waar ik helemaal geen ander verkeer ben tegen gekomen. En dan is het écht wel heerlijk rijden!

Omstreeks 11.30 uur ben ik bij een leuk pauzeplaatsje gestopt (zie foto) en heb ik daar m'n boterhammetje gegeten. Ook heb ik daar m'n midlayer gewisseld voor een coolvest. De temperatuur was inmiddels opgelopen naar zo'n 26 graden Celsius en dat zou nog veel hoger worden. 

Zoals ik eerder al schreef is deze route meer dan goed gevuld met bochten en bochtencombinaties. Ook is de moeilijkheidsgraad hoog door de blinde bochten, de onverwachtse bochten, de hoogteverschillen en alle wat een motorrit interessant kan maken. 

Het grootste gevaar bij het rijden van deze route ben jezelf en dat gold dus ook voor mij. 

Op enig moment, na een paar uurtjes 'bochtjes trekken' raakte ik in de flow en werd ik overmoedig. Een totaal onverwachte haakse bocht onderaan een bergje zorgde voor een 'bijna paniek-reactie'. Ik was te snel bij de bocht, teveel snelheid (dacht ik) en ik kon niet meer genoeg afremmen. De 'bijna paniek-reactie' maakte dat ik naar het eindpunt (recht voor mij) van de haakse bocht keek en niet naar de bochtuitgang. Normaliter weet je dan wel wat er gebeurt; waar je naar kijkt, daar ga je ook naar toe. Een stemmetje in mijn hoofd gilde "leg je oortje plat". 

Dat is een hulpmiddel dat ik heb aangeleerd als ik denk dat ik een bocht niet meer kan halen. Een instructeur heeft mij lang geleden verteld dat je in zo'n situatie gewoon je oortje op de grond moet leggen oftewel je motor inleunen en er vol voor moet gaan. 

En voordat het stemmetje uitgegild of verstomd was had ik mijn oortje naar de grond gedrukt, mijn motor zover ik durfde ingeleund en het gas erop gehouden. En wat vooraf onmogelijk leek, was gewoon een mooie bocht geworden. Dus geen sprake van geluk hebben, maar je koppie erbij houden. Natuurlijk was het beter geweest om de bocht vooraf goed te benaderen, maar soms lukt dat niet. 

En ik kan jullie verklappen dat er in deze route een aantal van dit soort bochtjes verborgen zitten!

Reactie- of Responstijd

Het hiervoor beschreven voorbeeld brengt mij even op een zijspoor, maar vind ik dit belangrijk genoeg om dit met jullie te delen. 
Heel vaak lees je dat de reactietijd (of responstijd) #Reactietijd toeneemt naarmate je ouder wordt en wordt dit geassocieerd met een toename aan ongevallen. Maar als je de verschillende wetenschappelijke berichten beter leest, dan wordt het meer genuanceerd. Kort samengevat zal de reactiesnelheid bij het ouder worden (vanaf je 25e levensjaar) niet meer slechter worden. Dat blijft vrijwel hetzelfde. Maar het verschil zit in de snelheid van perceptie (waarnemen) en de fysieke reactie. Die laatste zullen naarmate je ouder wordt slechter worden. Je wordt dus langzamer.....

Maar als een oudere goed blijft sporten, blijft bewegen, blijft trainen en blijft motorrijden dan kan die oudere nog steeds even snel reageren als een dertiger. Je kunt dus niet stellen dat alle ouderen traag zijn als je het over reactievermogen hebt!
Ik ken jonge ambtenaren die niet vooruit te branden zijn, die kennelijk nergens op reageren 😎 

Ontdekkingen

Op het laatste deel van de route kreeg ik tussen Trois-Ponts en Stavelot weer een omleiding en was dat een aangename. In plaats van de mooie doorgaande weg moest ik een bosweg volgen en dat was heel aangenaam. Die bosweg wordt zal ongetwijfeld nog terug komen in een toekomstige route!

Toen ik op de terugweg bij Battice een verkeerde afslag op de rotonde nam, kwam ik uit bij het Fort Battice #Fort van Battice . Hoewel ik daar al vele, vele malen dichtbij was geweest, wist ik niet van het bestaan hiervan. Via een parkeerplaats met een poortje stak ik het fietspad over en kon ik de motor voor de ingang van het fort plaatsen.

Nadat ik wat foto's had gemaakt, ben ik niet over het fietspad terug gereden omdat ik geen fietsers wilde hinderen. Net als de heenweg ben ik het fietspad over gestoken en door het poortje van de parkeerplaats. En daar stond een politiepatrouille die ondertussen was gearriveerd. Ik knikte naar de agenten en kennelijk vonden ze het ook wel goed. Een kort knikje en verder ondernamen ze geen actie. Geluk gehad....

Toen ik later bij Maastricht de snelweg A2 opreed, gaf de temperatuurmeter al 34 graden Celsius aan. En zo voelde het ook. Omstreeks 15.00 uur  parkeerde ik m'n motor thuis op zijn vaste plaatsje en was het gelukkiger wat koeler: slechts 33 graden Celsius. Tijd voor een koele douche!

Mocht je deze route ook ooit eens willen rijden (zeker een aanrader) dan kun 

je alles lezen op de routebeschrijven. Ook kun je de route-track weer gratis downloaden. #de Trois Ponts - Vianden 22 Route

En voor de liefhebbers zijn er nog enkele foto's van het Fort Battice.