Motor Routes | Laissez-faire en bochtenplezier #motorroute in België #bochtenplezier in België

 Laissez - faire en bochtenplezier

Een prachtige route

Wat doen jullie om te ontstressen, om een periode van hectiek en spanningen af te sluiten? Ik kan zo'n periode het best afsluiten of doorbreken door een mooie motorroute te maken en deze ook te rijden.

Zo bedacht ik enkele dagen geleden dat ik graag weer eens in de mooie omgeving van de het P.N.R des Ardennes aan de grens N-Frankrijk met België wilde rijden. Lang geleden heb ik een route, #de Woud en Rivieren Route, gemaakt en die natuurlijk ook enkele malen gereden. Op zich was ik best tevreden over deze mooie route, maar zaten er toch verbeterpunten in. Dat is een dilemma dat vanzelf ontstaat als je de luxe hebt veel routes te kunnen maken en rijden. Je raakt 'verwend' en je legt de lat steeds hoger.

Dus ben ik aan de slag gegaan om die route te verfijnen, om de zwakke punten eruit te halen. Op enig moment liep ik tegen de grenzen van de verfijning aan en heb ik besloten om de oorspronkelijk route alleen nog als basis te gebruiken. En toen kon ik weer stappen maken. Zo heb ik de start- en eindpunten van de route meer richting Luik verplaatst waardoor je vanuit Nederland (Limburg) sneller met de route kunt starten. Hierdoor heb ik ook weer een nieuw en voor mij minder bekend deel van België, aan mijn 'database' toegevoegd. En zoals later bleek, was dit een schot in de roos!

Het resultaat was een route van zo'n 215 km en die voor zo'n 65% gelijk is aan de originele route, het overige deel dus nieuw is. Volgens de routeplanner zou de route in 3-4 uurtjes te rijden zijn. 

de Route  

Gisteren, vrijdag 30 mei 2025, ben ik al vroeg op de motor gestapt want ik moest zo'n 1,5 uur naar het startpunt in Maffe (B) rijden. Hiervoor had ik een route via Maastricht, door Luik en dan de N63 gemaakt. Een routeplanner zou mij altijd de ring rond Luik laten rijden, maar als je Luik een beetje kent, dan zijn er best leuke wegen om te rijden. Maar niet tijdens de spits, dat spreekt voor zich.

Toen ik om 09.00 uur vertrok gaf de temperatuurmeter al zo'n 18 graden Celsius aan en was ik blij dat ik alleen een midlayer (trui) extra had aangetrokken. Het verkeer viel reuze mee, een mix van werk- en recreatieverkeer. Op enkele km's voor het startpunt heb ik snel de tank volgegooid en betaalde ik €1,70 voor een liter Super+ (98 met 5% toevoeging). Dat zijn nog betaalbare prijzen.....

Toen ik bij Méan de N63 verliet en het dorpje inreed, was het alsof ik terug ging in de tijd. Smalle wegen en pittoreske-authentieke huizen maakten dat ik het gevoel kreeg in Frankrijk te rijden. Het leek de Jura of delen van de Vercors zoals die in mijn herinneringen ontsprongen. 

Zo reed ik op m'n gemakkie over de N938 en genoot ik van de prachtige vergezichten, de grote boerderijen en het heerlijke bochtenwerk. 

Het ontstressen was begonnen en al genietende kwam het begrip Laissez-faire in mij op. Een term die gebruikt wordt om een houding te beschrijven. Je kunt het vergelijken met: 'laat maar waaien', 'laat het maar gebeuren', 'het komt wel goed' of 'laat maar op z'n beloop gaan'.  

Toen ik zo een poosje achter twee auto's aansukkelde keek ik in m'n spiegel en zag ik tot m'n grote schrik dat er een lange rij motorrijders - op enige afstand -  achter mij reed. Ik zag fluoriserende vesten en veel, heel veel lampjes achter mij aanrijden. En dat werkt als een allergie op mij. Dus bij de eerste beste bochtencombinatie heb ik wat gas gegeven en niet veel later zag ik gelukkig weer een lege ruimte achter mij 😎

Hoewel de 'route Condroz' op de kaart een rechte lijn lijkt te zijn, is dat in werkelijkheid een mooi buitenweg met aardig wat bochtjes. Vanaf Leignon werd het écht genieten met heerlijke bochtencombinaties op prachtige buitenwegen, meestal wegen door bossen en veel hoogteverschillen.

En hoe verder ik in zuidelijke richting, langs de grens met het PNR des Ardennes (Frankrijk) reed, deste mooier het werd. Prachtige buitenwegen met weinig verkeer, maar veel bochtenwerk. 

Maar ook de vele kleine dorpjes met de authentieke huizen, de verschillende bewoners en hun eigenaardigheden. Zo reed ik door de meest leuke en mooie dorpjes, maar zo nu en dan was er ook zo'n dorpje/ gehucht waarvan ik mij afvroeg hoe mensen zo konden wonen. Maar ook dat is België.

Omstreeks 12.30 uur, ik had net het toeristische deel op de N819 en het prachtige uitzicht over Frahan achter mij gelaten, kwam ik uit bij het gehucht Sensenruth. Daar viel mijn blik op een heel bijzonder kerkje en ik besloot om te stoppen. Terwijl ik mijn boterhammetje met kaas opat, maakte ik ook enkele foto's van het kerkje. 

Dit kerkje op de foto vast te leggen is gewoon een van de mooie dingen die je kunt doen als je motor rijdt. Je komt op plaatsen waar je anders nooit komt!

Voordat ik weer op de motor stapte heb ik de trui in m'n rugzak opgeborgen en heb ik de handschoenen gewisseld. Voor het eerst in 2025 heb ik weer met de zomerhandschoenen gereden; wat was dat fijn.

In het volgende deel van de route wisselden de buitenwegen en de bredere N-wegen met het snelle bochtenwerk elkaar af. Dat gaf mij ruimschoots gelegenheid om mijn stuurtechnieken weer bij te werken, om nieuwe dingen te proberen en vooral te genieten. 

Maar ook de schoonheid van de natuur en de dorpjes bleven mij verrassen en plezieren. Zo kwam ik ook uit in een gehucht (Opont) waar een kunstenaar een prachtig kunstwerk had gemaakt van metaal. Op de topfoto kun je dit paard met wagen (en boomstam) zien. Je kunt het niet missen want er staat een hoge industriële schoorsteen bij, midden in een grasveld.

 

Bijna teveel moois in deze route, dat was wat ik op enig moment dacht. Dat maakte dat ik op enig moment bezorgd was over het laatste deel van de route. Stel dat de laatste 10 - 20 km helemaal niet leuk zouden zijn, maar gewoon vervelende of slechte wegen met veel verkeer?

Nou, gelukkig kan ik nu schrijven dat ook dat laatste deel van die route mooi was. Over mooie, goede wegen met nog wat snel bochtenwerk en later mooie buitenwegen heb ik het eindpunt van de route bereikt. 

Voordat ik dezelfde route naar huis nam, heb ik natuurlijk nog snel de tank in België gevuld. Alle kleine beetjes helpen om de volgende rit te bekostigen.

Om 16.15 uur, het was inmiddels ruim 27 graden Celsius, heb ik de Ducati weer netjes in de schuur geplaatst en ben ik eerst onder de douche gesprongen.

Daarna volgde het gebruikelijke patroon: routetrack uitwerken, informatie bijwerken en foto's bewerken. 

Ik had vandaag toch weer stilletjes zo'n 425 km in ruim 6 uurtjes rijtijd afgelegd. Hierbij heb ik zo'n 4500 hoogtemeters gemaakt!

Binnenkort zal ik deze mooie route ter beschikking stellen. Hou het Blog maar in de gaten 😎