Blog | Kerstwens

 Kerstwens

Uit m'n hart

Nee, je hoeft niet bang te zijn dat het zo'n zoetsappig Amerikaans getint verhaaltje wordt. In tegendeel want het is een stukje harde realiteit die ik in de laatste dagen van 2024 met jullie wil delen.

Het gaat over PTSS ook wel Posttraumatisch stresstoornis genoemd. Zoals jullie weten ben ik ook het slachtoffer geworden van deze sluipmoordenaar. Want PTSS is een ziekte die mensen kapot maakt, die ze de dood injaagt en die daarbij ook nog eens hele gezinnen (en relaties) ruïneert. Om zomaar even met de deur in huis te vallen.

Ik ben een van de gelukkigen die, met veel (externe) hulp en liefde van de gezinsleden, erin geslaagd is om ermee te leren leven. Elke dag is een nieuwe dag waarin in m'n best moet doen want je herstelt nooit.
Je moet ermee leren leven. 

Het leven van iemand met PTSS bestaat voornamelijk uit angst, paniek, pijn, verdriet, frustratie, woede, onbegrip en onveiligheid. Je kunt het aan de buitenkant niet zien en dat maakt het zo moeilijk om het te herkennen.
Daarbij moeten de slachtoffers van PTSS hun ziekte vaak verbergen uit angst voor het verliezen van hun baan.
Ja, vooral bij militairen en hulpverleners is het bespreekbaar maken van PTSS nog steeds erg moeilijk. Niet zelden leidt de diagnose PTSS tot baanverlies en versterkt dit de negatieve spiraal die uiteindelijk tot volledige uitval en isolatie leidt. Een (maatschappelijk) proces dat je bij veel slachtoffers van PTSS ziet.

Zoals ik al schreef ben ik een van de gelukkigen die er 'goed is uitgekomen' en dat maakt dat ik nu ervaringsdeskundige ben. Ik probeer mijn kennis en ervaring nu dan ook op een positieve wijze in te zetten.

Mijn motto: "What doesn't kill you, makes you stronger".

Op verschillende wijzen probeer ik lotgenoten uit hun isolement te halen want dat is de eerste stap naar een beter leven. Sinds kort ben ik dan ook vrijwilliger bij het GOC Parkstad (Geüniformeerden Ontmoetingscentrum), een prachtige organisatie met veel kennis en ervaring. 

Daarnaast hoop ik in de toekomst nog meer initiatieven te kunnen ontplooien waarbij het motorrijden onderdeel zal zijn. Hoe die eruit zien?

Ik heb wel wat ideeën, maar is het nog niet gelukt om deze concreet te maken. Wellicht willen jullie hiermee helpen?

Maar je kunt heel eenvoudig iets betekenen voor mensen met PTSS. 

Accepteer ze en biedt een luisterend oor, vooral als ze 'opgefokt gedrag' vertonen. Geef ze de ruimte maar laat ze niet los!

Het zijn vaak mensen die voor onze - de gewone burger - veiligheid en gezondheid hebben gezorgd!