Motor Routes | Een avontuurlijke rit in Belgisch-Limburg

 Een avontuurlijke rit in 

Belgisch -  Limburg

Een nieuwe route testen

Het begon allemaal toen ik een aantal dagen geleden in mijn database keek en mijn blik viel op enkele routes rondom het plaatsje Tongeren in België. Daar is een heel bekend en uitgebreid agrarisch gebied met grote fruitboomgaarden. En rond deze tijd van het jaar is daar volop bedrijvigheid en kun je genieten van de prachtige kleuren.  Een mooie tijd om een nieuwe route te maken en te testen!

Een nieuwe route

In het verleden heb ik daar al twee mooie routes gemaakt ( de Rondje Tongeren Route en de Rondje Tongeren Route deel 2) maar wilde ik graag een wat langere route in dat gebied erbij maken. Het liefst een route die (nog) meer gebruik maakt van de vele landweggetjes in dat gebied.

En zo heb ik wat uurtjes met de verschillende kaarten van de MyRoute-app routeplanner gestoeid tot er een route van zo'n 168 km uitrolde waar ik wel wat in zag. Vreemd genoeg kwam ik er na een uurtje waypoints 'prikken' achter dat er ook veel kastelen in dat gebied staan. Zo kwam ik op het idee om ook zoveel mogelijk locaties met kastelen in de route op te nemen. Dat is echt wel een voordeel van de MyRoute-app routeplanner omdat je heel snel en eenvoudig van kaart kunt wisselen waardoor je extra informatie krijgt.   

Met kriebels op pad

Gisteren ochtend heb ik nog even gewacht tot temperatuur wat gestegen was en ben ik omstreeks 10.30 uur op de motor gestapt. Ik had de nieuwe route in m'n Zumo geladen en ben toen rechtstreeks naar het startpunt bij Maasmechelen (B) gereden. Daar heb ik natuurlijk eerst de tank gevuld want het prijsverschil met Nederland is echt wel belachelijk hoog.

Om 11.15 uur ben ik met de route gestart en voelde ik toch wel wat spanning, wat kriebels in m'n buik. Een gezonde spanning noem ik dat, want je weet immers niet wat je tijdens zo'n rit tegen komt. En uit het verleden weet ik dat je op die landweggetjes best wel eens verrassingen tegen komt. 

Al snel na de start merkte ik dat de route echt wel over de kleinere land- en bosweggetjes ging. Dat betekende goed uitkijken, goed vooruit kijken en rekening houden met sterk wisselende omstandigheden. Ook het navigeren eiste veel aandacht door de bijzonder vreemde wegconstructies die ik tegen kwam.

Hierbij viel mij tijdens de hele rit steeds vaker op hoe verschillend de wegen in België zijn aangelegd. Zo gebruiken ze verschillende materialen om visuele markeringen op de weg aan te brengen. Als je bijvoorbeeld alleen naar de veelvoud aan  kleuren kijkt die ze gebruikten om wegdelen te markeren. Je wordt er horendol van. Voor een Nederlander (het land waar alles vooraf gepland, gecoördineerd en vastgelegd is) is zo'n omgeving een overdaad aan prikkels en leidt het bij mij gewoon zelfs tot ongeloof. Hoe is het mogelijk dat de wegen in België zó slecht zijn/ worden aangelegd om nog maar niet te spreken van het rampzalige onderhoud hiervan? 

Maar elk nadeel heeft z'n voordeel en hierdoor ontstaat voor de avontuurlijke (de allroad) rijder een mooi gebied om in rijden. De hele rit was een aaneenschakeling van kleine land- of bosweggetjes, slechte wegen, besmeurde wegen (zand of grind), onoverzichtelijke of erg onlogische kruisingen/ splitsingen, afsluitingen en ga zo maar door. Zo heb ik vaker een andere route moeten zoeken omdat de geplande weg afgesloten was voor motorvoertuigen of dat de geasfalteerde weg plotseling overging in een fietspad of akkerland.

 

 

Avontuur

Wat je vooraf niet weet, maar gaandeweg achter komt is dat je tijdens zo'n rit gewoon je eigen 'avontuur' beleeft. Je kunt wel bang zijn omdat je niet weet wat je er op je af komt, maar je kunt het 'avontuur' ook gewoon aangaan en zien wat er op je afkomt. En je hoeft voor zo'n 'avontuur' zeker geen wereldreizen te maken of moeilijke en afmattende offroad trails te rijden.

Zo verloopt de route over veel smalle landweggetjes tussen de verschillende fruitboomgaarden en kun je daar van alles verwachten. Van tractoren, oogstmachines, tegenmoet komend verkeer tot de aanwezigheid van takken, zand, modder of grond op de wegen. En soms kom je op punten die je geheel niet verwacht. Zoals dit moment

Daar sta je dan en kijk je even om je heen. Voor mij een moment om daar mijn boterhammetje te eten...

En dan heb je van die momenten waarop je nieuwe en interessante dingen ontdekt. Zo ontdekte ik een heel leuk privé museum (Winter 1944) in het gehucht Borloo. Op die locatie is niet alleen het museum, maar ook een eet-cafe en een B&B gevestigd. Een leuke plaats voor een koffiestop denk ik dan.

Niet veel verder passeerde ik in het gehucht Ulbeek een perceel waar o.a een Amerikaanse tank opgesteld stond. Ook hier bleek het om een privéverzameling te gaan onder de noemer Patton Drivers. Van buitenaf kon ik een prachtige verzameling militaire voertuigen en wapens zien.   

Maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik van de 18 kastelen die in de route waren opgenomen maar de helft daadwerkelijk heb kunnen zien. Wellicht dat de andere kastelen niet vanaf de openbare weg te zien waren, wie weet.

Resultaat

Na ongeveer 5,5 uurtjes onderweg te zijn geweest arriveerde ik thuis met gemengde positieve gevoelens. Door het goede weer en de avontuurlijke route was het gewoon een heel mooie dag geworden. Na thuiskomst voelde ik mij meer vermoeid dat ik verwacht had, want de route was immers niet zo lang geweest. Maar toen ik alles overdacht kwam ik tot de conclusie dat de route vol kort bochtenwerk en 'technisch rijden' zat. Toen ik de track hiervan later controleerde zag ik dat de gemiddelde snelheid ook laag was. 

Onder het genot van een lekker biertje (een trippel) heb ik later de route weer aangepast en kan die door naar het volgende niveau (klaar maken om deze te delen). Ook heb ik nog een deel van de foto's kunnen bewerken, maar op enig moment ben ik gestopt omdat de oogjes stilaan dichtvielen.

De laatste foto, die illustratief is voor het gebied, wil ik nog met jullie delen.