Motor Reis | Italië Reis 2024 - dag 12

 Italië Reis 2024 

Dagroute 11

Dag 12

Dagroute 11 – R11

Van Sequals (IT) naar het hotel in Taufkirchen (Oostenrijk).

De route is 386 km lang en heeft volgens de routeplanners een rijtijd van 6-7 uren.

Vanuit het hotel rijden we in Oostelijke richting naar de rivier Tagliamento en volgen vandaar de SP1 in Noordelijke richting. Net voor Anduins kunnen we genieten van de eerste bochtencombinaties. We volgen dan de loop van het riviertje (beek) Arzino in Noordelijke richting.
De hoogte/ hoogteverschillen en bochtencombinaties nemen toe naarmate we verder in Noordelijke richting rijden.
Bij Tolmezzo steken we de rivier Tagliamento over en rijden dan in Noordelijke richting over de Oostelijke oever van de rivier But.
We volgen de SS52Bis in Noordelijke richting en met prachtige bochtencombinaties naderen we de grens Italië – Oostenrijk. Op de grens (Plöckenpass) kijken we of het Freilichtmuseum des Gebirgskrieges nog interessante informatie biedt.
Dan gaat het over de B110 in Noordelijke richting naar Oberdrauburg waar we de rivier Drau oversteken.
Over de B100 en de B107 rijden we verder in Noordelijke richting langs het Nationaal Park Hohe Tauern. De kenners weten dan al dat we vervolgens volop kunnen genieten van de Grossglockner Hochalpenpas.
Na deze prachtige bergpas rijden we langs de Zeller See verder in Noordelijke richting. Bij het plaatsje Lofer buigen we over de B311 af in Oostelijke richting en volgen de B178 tot Erpfendorf. Vandaar gaat het weer in Noordelijke richting en volgen we de loop van de rivier Tiroler Achen.
Over de B305 passeren we de grote Chiemsee en steken we later de rivier de Inn over. Dan volgen we de B15 in Noordelijke richting tot we ons hotel in Taufkirchen bereiken.

Dagverslag

*Je hebt inmiddels als begrepen dat dit verslag later is gepubliceerd dan de bedoeling was. Daaruit kun je ook afleiden dat de dag niet is verlopen zoals gepland. Hieronder kun je lezen wat er zoal gebeurd is.

Omstreeks 09.00 uur zijn we vanuit het hotel vertrokken en reden we meteen weer de bergen in. Het eerste uur en een beetje hebben we bijzonder genoten van de mooie bergweg, maar ook van de uitzonderlijk mooie vergezichten. We zijn dan ook enkele malen gestopt en hebben niet alleen foto’s gemaakt, maar ook gewoon in stilte genoten.

Daarna zijn we verder in noordelijke richting gereden en zijn we de rivier de Tagliomento overgestoken. Van een rivier was nu nauwelijks sprake, het was een brede rivierbedding die op een klein stroompje na, helemaal droog stond!

Via Paluzza  wilden we over de SS52Bis de grens met Oostenrijk over steken en daar een openlucht museum bezoeken. Ergens zagen we een bord staan dat een weg naar een plaatsje was afgesloten, maar omdat alle verkeersborden richting Oostenrijk niet afgekruist of afgeplakt waren, zijn we doorgereden. Natuurlijk in de veronderstelling dat deze belangrijke pas gewoon geopend zou zijn.
Mooi niet dus. Op enig moment reden we tegen een dwarsgeplaats hekwerk aan en stond op een bord dat deze weg van mei tot en met december 2024 afgesloten was wegens werkzaamheden. En toen begon de ellende…..

Rene had daar op een landkaart gekeken en daarop gezien dat we het beste naar Sutrio terug konden rijden en vandaar in westelijke richting. Dan zou de kortste weg naar Oostenrijk al snel worden aangegeven. Ik twijfelde hieraan omdat ik meende te hebben gezien dat we wel heel ver in westelijke richting moesten rijden om daarna naar het noorden (Oostenrijk) te kunnen rijden. Ik wilde in oostelijke richting naar de snelweg en dan via de snelweg in Oostenrijk weer op de route aansluiten.

Omdat we er zo niet uitkwamen, hebben we de routes in onze navigatietoestellen vergeleken en toen bleek dat de TomTom, geladen met de route van Rene, de kortste en de snelste was. Dus zijn we teruggereden en daarna in westelijke richting.

Die route voerde ons uiteindelijk naar de Dolomieten om pas véél later en na véél meer km’s naar Oostenrijk te kunnen rijden. Tot overmaat van ramp stuurde de TomTom ons op enig moment bergopwaarts tot we niet meer verder konden. Daar was wel een kabelbaan……

Toen heb ik de eindbestemming in mijn Zumo XT geladen en bleek dat we nog ruim 350 km moesten rijden. Het was toen 13.30 uur.

Nu kan ik nog een heel verhaal schrijven over het rijden in de bergen, het rijden op de tolwegen, het balen, een tolvignet te moeten kopen, extra tol te moeten betalen, de frustratie en de druk om op tijd bij het hotel aan te kunnen komen. Maar ik denk dat ieder dat wel kan bedenken. Het is dan belangrijk om in oplossingen te blijven denken en om vooral door te gaan. Je niet te laten leiden door negatieve gevoelens of gedachten. Ook dit soort dagen of momenten horen bij een reis.

Het was 20.00 uur toen we de sleutelkaarten van het hotel konden ophalen bij het aangegeven ophaalpunt en wij naar het hotel reden.

Daar aangekomen was het snel douchen en daarna op zoek naar een geschikt restaurant om nog wat te kunnen eten. Het was 21.30 uur toen we een warme maaltijd naar binnen werkten en het leed van de dag met bier wegspoelden.

De dag na deze lange reis (van maar liefst 640 km) vertelde Rene mij dat hij erachter was gekomen waarom de TomTom zulke vreemde waardes en routes had aangegeven. Hij had niet de plaats Taufkirchen, maar telkens Taubkirchen als bestemming ingevoerd.

En om het leedvermaak nog groter te maken, nog even een overzicht van onze geweldige dagroute. De pijl geeft aan waar alle ellende begon. 😮