Lunchafspraak in Burg Reuland
Burg Reuland, Duitstalig in de Provincie Luik
Gisteren had ik een lunchafspraak met m'n vrouw in Burg Reuland (België). Ik op de motor en zij op de fiets.
Mijn vrouw is sinds de aankoop van haar E-Bike (een combinatie stads-mountainbike) verslaafd geraakt aan fietstochten die zij zelf in elkaar steekt. Nadat ik haar de kneepjes van BaseCamp heb bijgebracht, is zij vrijwel dagelijks bezig met het uitwerken van fietsroutes. Zo is zij vorig jaar van Porto in Portugal naar het bekende Santiago de Compostella (Spanje) gefietst. Dit jaar heeft zij voor een mildere variant gekozen en is zij een weekje in Duitsland, België en Luxemburg onderweg.
En omdat ik toch nog een ritje moest maken, hebben we voor een lunchafspraak in Burg Reuland gekozen. Daar zou ik haar omstreeks 12.00 uur bij Bäckerei Sti'ne ontmoeten.
Twee Routes
Omdat ik toch graag een leuke dag route wilde hebben, besloot ik woensdag om snel twee routes naar Burg Reuland te maken. Een route voor de heenreis en een route voor de terugreis.
De route voor de heenreis was 108 km lang en zou volgens de planner zo'n 1,5 uren duren.
Om er zeker van te zijn dat ik tijdig in Burg Reuland (want wie laat z'n vrouw nu wachten 😨) aanwezig zou zijn ben ik omstreeks 09.15 uur vertrokken. Eerst ben ik snel in Maaseik gaan tanken en vervolgens meteen de A2 opgereden.
Het startpunt van de route lag namelijk in Withuis, net onder Maastricht.
Vanuit Withuis zou ik de mooie hooggelegen weg naar Battice rijden om vervolgens via een stukje snelweg naar Pepinster te rijden.
Maar je raadt het al, kort nadat ik de grens was gepasseerd kon ik bij Julémont alweer terug rijden vanwege wegwerkzaamheden. En zoals goed gebruik in België was er geen omleidingsroute aangegeven. Gelukkig wist ik snel een andere route te vinden en bleef de extra reistijd (en afstand) beperkt. Ik had voldoende speling, dacht ik op dat moment.....
Ik reed vervolgens via de geplande route door Pepinster in de richting van Spa en ben meerdere keren van de route, vanwege wegwerkzaamheden, afgeweken. Ook moest ik een aantal keren langere tijd wachten voor extra verkeerslichten bij wegwerkzaamheden.
En langzamerhand bouwde bij mij een lichte frustratie op door de wegwerkzaamheden en de slechte informatie of gebrekkig aangegeven omleidingen.
Ook zag ik de reistijd almaar toenemen en kwam mijn streeftijd behoorlijk onder druk te staan.
Ik dacht de verloren tijd goed te kunnen maken op de snelle, bochtige wegen van Trois-Ponts naar Vielsalm, maar ook daar wisten de Belgen mij onaangenaam te verrassen.
Op enkele kilometers van Vielsalm was de hoofdrijbaan afgesloten en moest al het verkeer over een bosweg naar het gehucht Petit-Thier. Deze bosweg is breed genoeg voor een auto en een fietser, maar nu moest er al het verkeer over. Dus ook vrachtauto's, stadsbussen én landbouwvoertuigen. Het was dan ook al snel chaos en was ik blij dat ik als motorrijder overal langs of tussendoor kon.
In Petit-Thier had men plaatselijk eenrichtingswegen gecreëerd voor deze omleiding, maar die maakten de chaos alleen maar groter.
Inmiddels was mijn speling in tijd volledig aan de omleidingen verstreken en zou ik volgens de routeplanner ruim 1,5 uur te laat komen als ik de route verder zou rijden. Ik besloot dan ook om de route in te korten en richting Sankt-Vith te rijden. Hierdoor zou ik dan via N-wegen naar Oudler rijden om aldaar het laatste stukje route weer op te pakken. Zo gezegd zo gedaan..... maar niet heus.
Ongeveer halverwege Sankt-Vith was de mooie N675 bij Rodt afgesloten (zonder vooraankondiging) en moest al het verkeer via een omleidingsroute naar Sankt-Vith. Dus wederom chaos door al het vrachtverkeer dat overal vast kwam te staan. Op enig moment heb ik besloten om zelf een alternatieve route te nemen en ben ik gewoon via landwegen in zuidelijke richting gereden. En dat was een goed besluit want uiteindelijk was ik maar 15 minuten later dan gepland op m'n lunchafspraak.
Aangename lunch locatie
Mijn vrouw had haar eerste kop thee al gedronken toen ik arriveerde en was het fijn om haar daar weer te zien. In de 'Bäckerei' hebben wij genoten van drankjes en een heerlijke lunch. Deze locatie is zeker een aanrader als je ooit door Burg Reuland rijdt!
Omstreeks 13.30 uur namen wij afscheid van elkaar en ging ieder weer zijn/ haar eigen weg. Zij op haar fiets en ik op de motor.
Route deel 2
Het tweede deel van de route was iets langer en liep deels door Duitsland. Ik had dan ook goede hoop dat ik de frustratie (door de vele omleidingen) van de ochtend achter mij kon laten en kon genieten van deze route.
En genoten heb ik!
Vanuit Burg Reuland ben ik eerst in zuidelijke richting gereden en vervolgens de grens met Duitsland overgestoken. Via Lutzkampen en Winterspelt ben ik vervolgens naar Steinebrück gereden en daar weer de grens naar België overgestoken. Dat was een prachtig stuk om te rijden.
Via Sankt-Vith ben ik in noordelijke richting gereden en vervolgens het meer van Robertville over gestoken. Daarna heb ik het Park de Hoge Vennen (National Park de Hoge Vennen) doorkruist richting Jalhay. Hierna ben ik langs het bekende stuwmeer La Gileppe gereden om vervolgens via Membach, Baelen naar Hendrik-Chapelle te rijden. Langs het bekende Amerikaanse oorlogskerkhof ben ik naar Aubel gereden en wilde ik het laatste stuk over de mooie, bochtige N649 (Val-Dieu) rijden. Maar helaas, weer een niet aangekondigde wegafsluiting en weer geen omleidingsroute.
Ik besloot om de N608 te volgen om daarna via Neufchâteau weer aansluiting op de route te krijgen.
Op dat laatste stukje zag ik (voor het eerst) het Fort d'Aubin - Neufchateau.
Nooit geweten dat op zo'n korte afstand van Maastricht nog zo'n fort ligt.
Als je de geografische ligging bekijkt dan vraag je je nu af welk nut dit fort gediend heeft. Zeker als je bedenkt dat het belangrijkste fort ( Eben-Emael) binnen enkele uren door een kleine eenheid Duitse para's veroverd werd.
Waarschijnlijk is het ministerie dat destijds verantwoordelijk was voor de bouw van de forten nu ook verantwoordelijk voor de aanleg en onderhoud van de wegen 😏
Maar het levert dan wel weer mooie foto's op.
Daarna was ik ook alweer snel bij het eindpunt van deze route in Withuis. Via Maastricht ben ik over de snelweg naar huis gereden en heb ik de motor, na 333 km, weer veilig gestald.
Tijdens het nabeschouwen van de beide routedelen heb ik besloten om het tweede deel in ieder geval te gebruiken in een toekomstige route. Wel heb ik wijzigingen aangebracht in het laatste deel van deze route waardoor je o.a. ook langs dit fort kunt rijden.
Rest mij enkel nog te schrijven dat het handig is om alternatieve routes te bedenken als je binnenkort een ritje in België maakt. De reistijd van de routeplanner (navigatietoestel) zul je waarschijnlijk ook niet halen.
Reacties
Een reactie posten