Motor Reis | Italië Reis - dag 4

Italië Reis 2024 

Dagroute 4 

Dag 4

Dagroute 4 Kort – R04K

Van Levico Terme naar het hotel in Ostiglia.

De route is 241 km lang en heeft volgens de routeplanners een rijtijd van 5-6 uren.

Vanuit het hotel rijden we naar de SP133dir en volgen deze bochtige bergweg in Zuidelijke richting. Daarna volgen we de SS349 en de SS350 in Oostelijke richting. Daarna volgen we de bochtige Strada Provinciale Mezzomonte Guardia Fonfo Grande en de SP2 in Zuid-Westelijke richting tot we Noriglio bereiken.
We volgen de SP46 en komen dan bij de San Colombano canyon (panorama) en volgen deze prachtige weg in Zuidelijke richting.
We rijden langs het bergmeer Lago di Specchen en bij het dorpje Valli del Pasubio volgen we de SP246 in Zuidelijke richting. 

In het plaatsje Recoaro Terme brengen we een bezoekje aan het voormalige hoofdkwartier van Generaal Kesselring.
Dan volgt een deel over een smalle bergweg tot we Maglio di Sopra bereiken. Ook daarna gaat het over de smalle SP31dir door de bergachtige omgeving verder in Zuidelijke richting. Vanaf Crespadoro worden de wegen weer breder en bereiken we Soave. 

Dan volgt een verbindingsstuk naar Belfiore en daar steken we de rivier Adige over waarna diverse verbindingswegen volgen om Salizzole te bereiken.
Hierna volgt het laatste verbindingsstuk in Zuidelijke richting tot we het hotel in Ostiglia bereiken. 

Ostiglia is een plaatsje dat aan de bocht van de rivier Po ligt.

Dagverslag

Volgens de weerberichten zou het een warme dag kunnen worden en daarom had ik het koelvest ook op gebruik voorbereid. Het was dan ook al aangenaam 'warm' toen we omstreeks 09.10 bij het hotel vertrokken. Niet lang na ons vertrek bereikten we de SP133, een onbekende maar o-zo-mooie bergweg. Toen we aan het begin van dit prachtige stuk voor een verkeerslicht moesten wachten, stonden daar al drie andere motorrijders. Een tweetal bestaande uit een jonge (zeer onervaren) dame en haar oudere begeleider (wellicht haar vader). Ook stond daar een BMW-GS 1250 rijder die duidelijk als 'local' herkenbaar was. Toen het licht op groen sprong, viel de jonge dame bijna om en was het voor mij duidelijk dat deze weg voor haar echt wel (veel) te hoog gegrepen was. Ik besloot om de lokale BMW-rijder te volgen en dat was een goed idee. Wat kon die man goed rijden!
Je kon goed zien dat hij elke centimeter van de weg kende en dat hij precies wist wanneer en hoe te schakelen. En hij reed zo relaxt, gewoon een genot om te zien. Ik heb dan ook gewoon genoten van het volgen van deze rijder!

Later zijn wij via diverse prachtige bergwegen verder in noordwestelijke richting gereden en was het de bedoeling om de SP2 tot Noriglio te volgen. Helaas was de bergweg SP2 bij net na Guardia afgesloten en werden wij omgeleid. Zo leek het alhans want uiteindelijk kwamen we in een hoger gelegen gehucht uit waar de weg gewoon ophield. We zijn toen weer terug gereden en daarna hebben we veel tijd verloren en veel km's gereden om toch weer op de SP2 of de SS46 uit te komen. Tijdens die rit zijn we verschillende andere motorrijders wel drie maal tegen gekomen die ook hetzelfde doel nastreefden, maar die ook alleen maar rondjes bleven rijden.

Tijdens de lunch in een of ander dorpje hebben Rene en ik al onze opties bekeken en moesten we bekennen dat we er gewoon niet uitkwamen. We besloten toen om een route naar het hotel te plannen waarbij we de tolwegen zouden vermijden.

De weg in zuidelijke richting was dan ook grotendeels over de SS12 richting Verona. Geen vervelende weg, maar het was niet wat we eigenlijk wilden. Zo hebben we dan ook geen bezoek kunnen brengen aan de historische plaats waar het voormalige hoofdkwartier van Generaal Kesselring was.

Ondertussen werd het landschap wel steeds vlakker, het verkeer steeds drukker en werd de temperatuur steeds hoger. Op het laatste stuk naar het hotel gaaf de temperatuurmeter van m'n motor heuse 32 graden Celsius aan.

Omstreeks 15.45 uur arriveerden we bij het hotel.

Omdat het redelijk vroeg was besloten we om het plaatsje Ostiglia te bezoeken. Het is een oud arbeidersplaatsje dat eigenlijk rondom een grote fabriek gebouwd is. 

Het is niet armoedig, maar wel verouderd. We hebben dan ook maar één restaurant kunnen vinden. Toen we daar om 18.30 uur aan tafel schoven en aangaven wat te willen eten, kregen we te horen dat we tot 19.30 uur moesten wachten. Dan zou een groep werklui eten en konden wij, zoals later bleek, met hun mee eten. Dat hebben we dan ook gedaan. Ik kan zeggen dat het een bijzondere ervaring was om in zo'n eenvoudig Italiaans restaurant tussen al die werklui te zitten en te eten wat er gekookt was. Dat was natuurlijk pasta met....

Het was een passende afsluiting van deze dag vol nieuwe ervaringen.