Motor Routes | de Eifel Route 19 moet beter

 de Eifel Route 19 moet beter

Moet gewoon beter

De weersverwachting van gisteren, dinsdag 28 mei, was voldoende goed om een ritje in de Eifel te maken. Hiervoor had ik de Eifel Route 19 gekozen, een route die ik medio 2013 of 2014 gemaakt heb. De basis voor de route heb ik destijds van een lokale rijder gekregen en daarop heb ik zelf 'voortgeborduurd'.

Omdat ik deze route al langere tijd niet meer gereden ben, heb ik deze van m'n blog gedownload en op m'n Zumo XT geïnstalleerd. Bij het testen leek alles goed te werken dus ben ik met goed vertrouwen richting het startpunt in Simmerath gereden.

Het was bewolkt, redelijk fris en de wind was ook merkbaar aanwezig. In Roetgen heb ik natuurlijk eerst m'n tank gevuld omdat de prijzen daar erg gunstig zijn. Daarna was ik ook al snel bij de bekende Biker Ranch, waar ook het start- en het eindpunt van deze route lagen. 

En hoewel de Zumo bij het vertrek thuis al de route naar het startpunt had berekend, ontstond een storing bij het bereiken hiervan. Het toestel kon de route niet meer goed aangeven en stuurde mij eerst naar het eindpunt en vervolgens weer naar het startpunt. En ondanks dat ik de route telkens stopte, verwijderde en vervolgens weer opende, herhaalde zich dit proces tot grote frustratie bij mij.

Ik herkende de oorzaak van het probleem: het startpunt en het eindpunt lagen té dicht bij elkaar.

Na ongeveer 20 minuten rondjes te hebben gereden heb ik de track geladen en ben ik hierop naar het startpunt gereden. Daar ben ik precies op het startpunt gestopt en heb ik de route geladen. Gelukkig werkte het toestel vanaf dat moment wel goed en kon ik eindelijk met de route starten. Maar mijn gemoedstoestand was op dat moment al tot het vriespunt gedaald. Ik kan er namelijk niet tegen als ik fouten maak en ik deze niet (meteen) kan oplossen.

Het zat dus even niet mee en dat merkte ik ook aan m'n concentratie en rijprestaties. Normaliter zakt dit snel weg als ik motor rij, maar vandaag had ik kennelijk gewoon zo'n 'off-dag'. 

Het eerste deel van de route heb ik dan ook als dat bekende 'Eifel-geneuzel' ervaren. Dat zijn mooie brede wegen, snelle bochten, vergezichten en Duitsers die zich precies aan de regeltjes houden. 

Tijdens dit eerste deel van de route (ik beschrijf de route in drie delen) viel mij op hoeveel windmolenparken er inmiddels al gebouwd zijn. Er lijkt geen plekje meer te zijn waar geen lelijke windmolens staan of men bezig is deze te bouwen. 

Zo reed ik langs het bekende ski-resort Schwarzer Mann en leek de horizon alleen maar uit windmolens te bestaan. Ook de bekende radio/ communicatietoren van het voormalige Prüm Airstation leek nu een onbeduidend torentje tussen die hoge windmolens. 

Ik snap het belang hiervan, de reden om ze te plaatsen, maar de wereld wordt er zeker niet mooier door! Dat geldt overigens ook voor die lelijke heuvels die volgebouwd zijn met zonnepanelen. Het middel is dan m.i. erger dan de kwaal....

Mijn humeur werd er dan ook niet beter op en het duurde tot 13.00 uur tot ik weer wat positiever gestemd was.

Na m'n lunchpauze veranderden de wegen en het landschap.

Ik liet de brede B- en L-wegen achter mij en vervolgde de route over kleinere K-wegen (bos- en landwegen). De bochten werden krapper, de wegen smaller en de dorpjes kleiner. 

Helaas waren de kleinere wegen nog erg vervuild door de heftige regenval van de laatste weken. Overal waren de sporen die door het water waren veroorzaakt nog duidelijk zichtbaar. 

Het was dan ook noodzakelijk om mijn snelheid en technieken hierop aan te passen. De wegen waren vaak vervuild door grind en dunne laagjes zand. Hierdoor kon ik niet meer net voor de de bocht remmen, maar moest ik tijdig de snelheid aanpassen. Regelmatig voelde ik m'n motor lichtjes glijden als ik remde en leek het soms of ik op ijs reed. Dat was vooral op plaatsen waar een dun laagje zand zich aan het wegdek had gehecht. En de standaard geleverde Mitas bandjes doen het niet echt goed op een vervuilde ondergrond.

Maar toch heb ik weer kunnen genieten van dit deel in deze route. Ik hou gewoon van wat meer uitdaging, wat technischer rijden in een meer natuurlijke omgeving. En dat tweede deel heeft aan al die wensen voldaan. Ik speel nu dan ook met de gedachte om deze route te wijzigen en zodanig aan te passen dat het tweede deel meer de nadruk krijgt. 

In het tweede deel zag ik ook een voetgangers en fietsbrug naast de rijbaan en zoals gebruikelijk heb ik daar weer foto's van m'n motor gemaakt. 

Zoals gezegd heb ik mij in het tweede deel van de route goed vermaakt en ben ik ook weer wat vaker gestopt om foto's te maken. Vaak zie ik een 'plaatje' tijdens het rijden en denk ik dat het wel een mooie foto zou kunnen opleveren. Dan ontstaat in m'n hoofd de worsteling tussen het gevoel om door te rijden (lekker motor rijden) en de gedachte om toch die mooie foto te willen maken. Tegenwoordig luister ik steeds vaker naar de wens/ gedachte om die foto te maken en ben ik daar achteraf blij mee. Dat was ook het geval bij de onderstaande foto. Pas toen ik de foto thuis bewerkt had, zag ik de echte schoonheid en sfeer hierin. En dat maakte mijn dag helemaal goed!

 

Over het derde deel van de route kan ik kort zijn. Dat was weer het standaard 'Eifel-geneuzel' aangevuld met een frustrerende afsluiting. Zonder duidelijke aankondiging was de L249 ter hoogte van de Abdij Mariawald in Noordelijke richting afgesloten (eenrichtingverkeer). Of dit nu een tijdelijke maatregel is door wegwerkzaamheden of anderszins is mij niet bekend. Ik wilde het risico op een dikke prent niet nemen en ben toen omgekeerd. Via de L15 ben ik vervolgens weer op de route uitgekomen.

Zo bereikte ik het eindpunt van de route in Simmerath en ben ik vervolgens via Aken huiswaarts gereden. Net na het verlaten van Aken begon het te regenen en heb ik de motor, na 425 km, weer veilig gestald.

Na het bewerken van de foto's was ik ontzettend blij dat ik, ondanks de tegenslag en het slechte gevoel in de ochtend, deze route toch heb uitgereden. Soms moet je gewoon even doorzetten en leren de mooie dingen te zien.  

Maar dat deze route onderhoud nodig heeft, dat is mij wel duidelijk. 

Wordt dus vervolgd.