Motor Routes | Een dagje schotels en slakken kijken

 Een dagje schotels en 

slakken kijken

De Les Escargots Route

Een week met uitzonderlijk mooi weer maakt nog geen 'indian summer' maar nodigt je wel uit voor een mooi motoravontuur.

En mijn motoravontuur begon maandagochtend toen ik omstreeks 09.30 uur m'n motor starte en op weg ging naar het startpunt van de motorroute in Achêne (B).

Ik had ervoor gekozen om de Les Escargots Route in België te rijden, een route die ik lang geleden heb gemaakt. Deze route had ik dan ook alweer een tijdje niet meer gereden, dus tijd voor een hernieuwde kennismaking.

In plaats van via de snelweg naar Achêne te rijden, koos ik ervoor om door Luik te rijden en vervolgens via de N636 en de N97 te rijden. Hierdoor vermijd je het snelweg rijden en kun je al redelijk vroeg van de Belgische Ardennen genieten. Natuurlijk is het minder leuk om door de stad Luik te rijden, maar het tweede deel van deze route maakte het ook nu weer goed. 

Omstreeks 11.20 uur was ik op de route en was het direkt van de prachtige vergezichten en de hoogteverschillen genieten.

Daarna reed ik door het mooie plaatsje Rochefort en dacht ik aanvankelijk nog waarom de route niet rechtstreeks door het plaatsje verliep. Maar toen ik de route gereden had, wist ik het weer. Het was gewoon te leuk om even door dit plaatsje te rijden. 

Daarna volgde de eerste oversteek van het riviertje de Lesse, iets wat ik nog veel vaker zou doen tijdens het rijden van deze route.

Kort nadat ik Lessive uitgereden was, zag ik in een bosperceel aan m'n rechterzijde een aantal grote schotelantennes staan. Ik dacht eerst nog dat dit al een deel van het ESA grondstation was, maar dat bleek niet het geval. Deze schotelantennes behoren toe aan Belgacom. Maar daarom niet minder indrukwekkend om te zien.

Ik volgde de route verder en stak korte tijd later, in het plaatsje Belvaux, wederom de Lesse over. Na de oversteek moest ik direkt linksaf slaan, maar zag ik bij toeval een soort picknickplaats (of iets dergelijks) aan de waterkant - rechterzijde. Ik reed naar het parkeerplaatsje en tot mijn grote verbazing zag ik toen de (kleine) beeldhouwwerken met afbeeldingen van slakken (escargots) staan. Bij het zien van deze afbeeldingen herinnerde ik mij de naam van deze route (Les Escargots). Eindelijk had ik de 'slakken' gevonden!

Met een gevoel van verbazing over die vondst vervolgde ik de route en kon ik genieten van al die mooie wegen met prachtige vergezichten, pittoreske dorpjes en natuurlijk sublieme bochten. De wegen zijn voor Belgische begrippen echt wel goed en er was een heerlijke afwisseling van snelle wegen & bochten en bos- of landwegen met bochten die je ook op mooie snelheid kon rijden!

Ook waren er prachtige wegen die de loop van de Lesse of de Semois volgden en wegen langs rotspartijen of rotswanden. Er was gewoon zoveel te zien én om van te genieten. 

Net voor het plaatsje Redu reed ik langs het bekende ESA grondstation met de tientallen satellietschotels. Daar zorgen ze er - onder andere- voor dat de satellieten de juiste datapakketten naar de navigatietoestellen sturen. Ik maakte gebruik van de kleine weg rondom het complex om al dat moois eens goed te bekijken.

Daarna werden de wegen nog mooier en al genietend van al dat moois kwam ik in het mooie maar toeristische plaatsje Bouillon uit. Ik weet nog dat de oorspronkelijke route destijds dwars door het plaatsje liep en dat ik dat snel gewijzigd heb. Op de drukke dagen is er namelijk geen doorkomen aan.

Deze route gaat daarom eerst via de hoofdwegen om Bouillon heen, om daarna de doorsteek naar de N810 te maken.

De N810 wil je namelijk echt niet missen, zo'n mooie weg. Maar ook de aansluitende N893 met de vele, mooie bochten moet je gewoon eens gereden hebben. Ook daarna was het nog vele km's aan prachig bochtenwerk op prima wegen.

Tussen Bourseigne - Neuve en Felenne voerde de route mij langs de grens met Frankrijk en kon ik al genieten van het natuurpark P.N.R des Ardennes. Ook daar natuurlijk prachtige wegen met heerlijke bochtencombinaties.

Daarna ging de route weer noordwaarts in de richting van het eindpunt in Achêne.

Na het bereiken van het eindpunt ben ik weer via de aanrijroute naar Luik en Maastricht gereden. 

Omstreeks 17.45 uur was ik thuis en parkeerde ik m'n motor in de schuur. De dagteller gaf aan dat ik 476 km gereden had. Vreemd genoeg voelde ik mij niet echt vermoeid, waarschijnlijk omdat de route die ik gereden had, zó mooi was.

De route is maar zo'n 224 km lang, maar er zit alles in wat je je als motorrijder maar wensen kunt. 

Gisteren heb ik alle informatie en foto's bijgewerkt en was ik blij dat de route niet aangepast moest worden. Die was en die is nog steeds 'rete-goed'.

Wel heb ik de routetekst op het blog en de foto's aangevuld.

Ook heb ik de routedelen van Maastricht - Achêne (en terug) toegevoegd.

Nu is het nog even nagenieten..... wat een mooie motorrit.