Vakantie 2023
Roemenië - dag 8
Dag 8
Ook vandaag was er weer een keuzmogelijkheid om te kiezen tussen verschillende routes. Een korte route naar het hotel in Sibiu of een echt lange route naar het kasteel van Dracula en vervolgens via de Transfagarasan naar het hotel.
Omdat de Transfagaran hoog op mijn lijstje stond, had ik voor het begin van deze reis al besloten om de hele dag aan deze bijzondere weg te besteden. Daarom had ik ook een aparte route voor mijzelf gemaakt. Door deze route te rijden zou ik meer tijd kunnen besteden aan de Transfagaran. De route over de DN7C zou mij heen en terug voeren over de Transfagarasan. Hierdoor kon ik deze prachtige weg niet alleen in beide richtingen bewonderen, maar gaf mij dat ook meer gelegenheid om mooie foto's te maken.
We vertrokken omstreeks 08.45 uur met het eerste deel van de route. Dat was de oorspronkelijke route van Horizon die ons naar Voila voerde. Onderweg moesten we nog even een hindernis nemen in de vorm van een afgesloten brug. Als we die hindernis niet hadden kunnen nemen, dan was een lange omweg de enige andere optie geweest.
Bij het tankstation bij de DN1 en de DN7C nam ik vervolgens afscheid van Wim en Rene en ben ik snel doorgereden naar de voet van de Transfagarasan. Het weer zag er niet al te best uit en ik hoopte dat ik de Transfagaran met droog weer zou kunnen rijden en fotograferen.
Na enige tijd bereikte ik de voet van de Transfagarasan en reed ik bergopwaarts, richting mist en bewolking. Dat maakte de omgeving nog mooier, vooral die mistflarden die over de weg hingen.
Het was een prachtige belevenis, een prachtige rit naar de top van de Transfagarasan. Zo nu en dan brak de bewolking en had je schitterende vergezichten. Het was gelukkig nog niet te druk en ik kon gewoon door rijden. Ook had ik het geluk dat de zon achter mij stond terwijl ik de foto's van de lager gelegen weg nam. Het kwam precies goed uit...... gewoon een beetje geluk hebben.
Voor ik het wist bereikte ik ook al de top, niet te missen door al die toeristische kraampjes en toestandjes. Het werd daar al aardig druk en dus reed ik snel door de tunnel naar het tweede deel van deze route.
Na het verlaten van de Transfagarasan ging de DN7C over in een prachtige, bochtige weg door een natuurpark langs een meer. Dit is een buitengewoon mooie weg met een heel bijzonder karakter. In dit gebied leven namelijk nog wilde beren en die kun je dan vanaf de weg waarnemen.
Nou, vandaag had ik het geluk dat ik wel 8 maal een bruine beer in het wild heb kunnen zien. Ze zaten of liepen gewoon langs de weg. Soms waren er automobilisten die zo stom waren om die dieren vanuit de auto te voeren.
En dan heb je natuurlijk ook die natuurfilmers die de auto stil zetten om met hun smartphone te filmen. Erg leuk allemaal, maar als je daar als motorrijder dan vlak bij zo'n beer stil komt te staan, dan heb je helemaal niet zo'n prettig gevoel. En dat had ik dus ook enkele malen......
 |
| Foto Whatsapp groep |
Uiteindelijk heb ik besloten om bij het uiterste zuiden van het meer Lacu Vidaru een hapje te eten bij een eettentje langs de weg.
Daarna ben ik dezelfde route terug gereden, dus weer door het natuurgebied en nu aan de andere zijde van de Transfagarasan omhoog.
Nu was het beduidend drukker en was het filerijden.
De oorzaak van de file lag overigens op de top van de Transfagarasan waar de automobilisten er een zooitje van maakten.
Daarna was het de Transfagarasan omlaag rijden en toch nog genieten.
Ongeveer 1,5 uur later was ik bij het hotel in Sibiu waar al veel motoren stonden. Kennelijk is er een bijeenkomst voor enduro/ adventure rijders in het hotel. En zo stond ik laat op de avond in de lift met iemand die verdacht veel op Chris Birch leek. Hij sprak zelfs met een zwaar Aussie accent..... zou het hem echt zijn geweest?
Hoe dan ook, een TOP dag!
Reacties
Een reactie posten