Motor Vakantie 2023
Roemenië dag 5
Dag 5
Toen ik de motor de parkeergarage uitreed, kreeg ik even het gevoel alsof ik een sauna inliep. Om 08.45 uur was het al 29 graden Celsius en moest onze dag nog beginnen.
We konden vandaag kiezen uit drie routes naar Baia Mare; een korte route, een standaard lange route en een XL-route.
Samen met Wim en Rene had ik gekozen voor de standaard lange route (van 332 km) omdat deze ons ook bij het Vrolijke Kerkhof in Sarpanta zou brengen. Daar wilde ik erg graag foto's van maken en had ik ook al afgesproken dat ik daar langer zou blijven. Zo gezegd, zo gedaan.
Nu kan ik hele verhalen schrijven over deze route, maar ik zal mij beperken tot de meest opvallende, bijzondere of gewoon mooie zaken.
Om dan maar te beginnen met de prachtige kerkjes die je in vrijwel alle dorpjes te zien krijgt. Alle gewone huisjes lijken oud, of ouder en minder verzorgd. Maar de kerkjes (kerken) in die dorpjes die schitteren in de zon. Die worden zo goed onderhouden en zijn klaarblijkelijk nog steeds een centrale plaats in die gemeenschap.
Gisteren schreef ik al over de hoeveelheid ooievaarsnesten die je tijdens zo'n rit ziet. Soms zijn er meerdere nesten in een straat. De nesten zie je dan voornamelijk in de elektriciteitspalen langs de weg. Vandaag zag ik dat in meerdere nesten de jonge ooievaren al druk doende waren met hun eerste vliegbewegingen. Wat super om te zien!
Nadat ik deze foto had gemaakt reden we over de DN1H bergopwaarts. Ik vermeld deze weg omdat het een fantastisch mooie bergweg is met héél veel prachtige bochtencombinaties. En dan ook echte bochtencombinaties van rechts - links - rechts - links - rechts - links en dan met verschillende radius. Dus hard werken, maar o zo veel genieten door het supergoede asfalt. Een weg die wij niet meer zullen vergeten!
Daarna volgden poesta's en verbindingswegen door kleinere dorpjes. Vaak was de hoofdweg waarop wij reden de enige weg in dat dorp en had men de huizen aan deze weg gebouwd. Dus was het 50 km.......
Ook leerden wij vandaag dat er twee zaken zijn waar je best aandacht aan moet besteden. Zo rijden er nog steeds paard & wagen op de wegen. En die zijn best langzaam dus moet je op tijd in de ankers want je bent er zo bij.
Dan heb je ook nog de spoorwegovergangen. Daar is het asfalt of beton, of wat er nog van over is, zó slecht dat je er echt langzaam overheen moet rijden. De auto's en vrachtauto's passeren die plekken dan ook echt héél langzaam en daar moet je dan ook weer rekening mee houden.
Na zo'n 230 km gereden te hebben, splitste ik mij af van de groep en ben ik alleen doorgereden naar het Vrolijke Kerkhof in Sarpanta. De anderen zijn toen gestopt voor een lunch.
Toen ik eenmaal in Sarpanta bij het Vrolijke Kerkhof arriveerde was ik teleurgesteld. Ik had hier ooit een documentaire op tv van gezien en toen was het uitgestorven. Nu waren de straatjes rondom het kerkcomplex overladen met soevenierswinkeltjes en toeristen.
Toch heb ik doorgezet, mijn motor geparkeerd en ben ik zo'n 1,5 uren rondgelopen en heb ik veel foto's gemaakt. Op zich was dat voor mij weer een goede les in geduldig zijn en doorzetten. Hieronder heb ik wat onbewerkte foto's geplaatst van mijn bezoekje aan het Vrolijke Kerkhof.
Na deze fotosessie ben ik weer op m'n motor gestapt en heb ik de route weer opgepakt. Ik had nog zo'n 80 km te gaan. Aanvankelijk dacht ik dat het saai zou worden door de aaneenschakeling van dorpjes en lage snelheden.
Toen ik echter de DN18 opdraaide, was de wereld weer mooi, héél mooi durf ik zelfs te schrijven.
Wat een ongelooflijk mooie bergweg is dit. Ik dacht dat de DN1H een erg mooie weg was, maar de DN18 is nog veel mooier. Super goed asfalt, veel hoogteverschillen en waanzinnig mooie bochtencombinaties. Hét walhalla voor een motorrijder durf ik te schrijven!
Genieten en nog eens genieten, meer hoef je er eigenlijk niet over te schrijven.
En met deze mooie afsluiting kan ik ook deze dag weer afsluiten. Wat een mooie dag. Veel gezien, mooie foto's gemaakt en hééééérlijk motor gereden.
Reacties
Een reactie posten