Motor Routes | Aan de slag als voorrijder

 Aan de slag als voorrijder

Zomertoer Osseforth

Enkele weken geleden las ik een bericht van Job Gilissen, eigenaar van Let's Go Motorreizen, waarin hij aangaf op zoek te zijn naar voorrijders voor een motorrit in Zuid-Limburg. Omdat ik daar wel interesse in had, stuurde ik Job een berichtje met m'n motivatie. En waar ik eigenlijk niet op gerekend had gebeurde toch, ik werd uitgenodigd om als voorrijder mee te rijden!

Gisteren ochtend ben ik omstreeks 09.00 uur aangereden en heb ik mij mooi op tijd bij Osseforth in Elsloo gemeld. Na een kort voorstelrondje en uitleg over de dagrit, was het wachten op de deelnemers. 

Ik was erg benieuwd naar het aantal deelnemers aangezien de weersvoorspellingen niet echt goed waren. Broeierig warm (30 - 34 graden) en met zekerheid toenemende kans op zware onweersbuien met harde windstoten en hagel. Gelukkig zou dit slechte weerfront Limburg pas in de middag bereiken en zouden we een deel van de dagroute kunnen uitrijden. Het was een kwestie van de buienradar goed in de gaten te houden. Nu vertrouw ik toch meer op m'n eigen waarnemingen en dat bleek later ook weer beter te werken dan zo'n app.

Aanvankelijk zou ik als 2e voorrijder meerijden met groep 4, maar omdat een van de voorrijders van groep 2 niet was komen opdagen, ben ik als 2e voorrijder naar groep 2 verplaatst. Die groep bestond uit een vijftal rijders met weinig ervaring als toerrijder. Dat is voor een voorrijder altijd een uitdaging omdat je geen idee hebt van de individuele vaardigheden van de rijders. Gelukkig was er nog een 2e voorrijder in de groep die (uiteindelijk) de laatste plaats innam. Op die wijze konden we de groep mooi bij elkaar houden.

Aangezien ik al langere tijd geen groepsritten meer had meegemaakt, was het wel weer even wennen. Je moet je als individu onderdeel maken van de groep en je mag je rol als voorrijder hierbij niet uit het oog verliezen. Het moet veilig, maar ook leuk zijn voor alle deelnemers in die groep.

Maar na enkele km's in die positie en rol gereden te hebben, was het gewoon weer leuk. Wat heerlijk om weer eens op een andere wijze (met anderen) te rijden en vooral in die prachtige omgeving.

Nu rij ik zelf best veel in Zuid-Limburg, maar gisteren heb ik toch weer heel wat mooie plekjes en weggetjes aan mijn verzameling kunnen toevoegen. Wat heeft Job Gilissen daar leuke routes van weten te maken!

Omstreeks 12.15 uur bereikte onze groep de eerste pauzeplaats waar Job (en z'n ouders) een goed ingerichte lunchplek van hadden gemaakt. Er was ruim voldoende keuze (ook voor vegetariërs) en er waren ook mooie tafels met zitbanken. Alles mooi opgesteld onder de bomen, dus een mooi plekje om al dat lekkers met een drankje naar binnen te werken.

Na ruim 45 minuten besloten wij om verder te rijden, om zoveel mogelijk van de dagroute te kunnen rijden.

Het tweede deel van deze toertocht was zeker moeilijker dan het eerste deel. Veel kleinere wegen met hoogteverschillen en het krappere (dus ook technisch) bochtenwerk.

Aangezien de rijders in mijn groep weinig ervaring hadden, heb ik de snelheid toch echt wel omlaag moeten brengen. Ook heb ik als voorrijder de bochten tijdig aangegeven en aangegeven wanneer er moeilijkere bochten genomen moesten worden. Ik hoopte dat ik op die wijze enige meerwaarde was voor de deelnemers, want dat maakt het voor mij gewoon mooier.

En ja, bij sommige bochten kon je gewoon zien dat ze het moeilijk hadden. Maar niemand is gevallen of zijn er nare gebeurtenissen geweest. Alle deelnemers hebben gisteren dan ook gewoon meer rij-ervaring op kunnen doen. Zo worden ze ongetwijfeld betere motorrijders!

Na een uurtje gereden te hebben, arriveerden we bij de volgende tussenstop waar we allemaal van een heerlijk ijs konden genieten. Ondertussen was de lucht van blauw naar grijs gekleurd en herkende ik de eerste cumulus nimbus wolken (onweerswolken) aan de horizon. Omdat het derde deel van deze dagroute ook nog 1 uur zou duren, besloten we om de dagroute daar af te breken. Hierdoor konden de deelnemers rechtstreeks huiswaarts rijden. 

Daar nam ik ook afscheid van de deelnemers in mijn groep en Armand, de tweede voorrijder die uiteindelijk de sluitpositie had ingenomen. Ik was goed en wel 10 minuten onderweg, toen de eerste regendruppels vielen. Het waren wat verspreide buitjes, maar overduidelijk de voorbodes voor slecht weer.

Toen ik mijn motor thuis stalde brak het noodweer los en was ik dus net op tijd thuis gearriveerd.

Nu kijk ik terug op een heel leuke dag waarop ik leuke mensen heb leren kennen. Ook heb ik weer de 'feeling' terug met het rijden in groepen, iets wat ik in de toekomst waarschijnlijk weer vaker zal gaan doen.