Reizen
Marokko 2018 - dag 8
Dag 8, van Agdz naar Marrakesh
Door de overvloedige regenval en de mogelijke sneeuw- dan wel ijsvorming in de bergen, hadden we al rekening gehouden met de mogelijkheid dat we de oorspronkelijke route niet zouden kunnen rijden. We hadden dan ook enkele alternatieven uitgewerkt en zouden ook weer groepsgewijs rijden zodat niet de hele groep vast zou komen staan bij een geblokkeerde route.
Ook zijn we vroeger dan normaal vertrokken en bleken deze maatregelen geen overbodige luxe.
Ook zijn we vroeger dan normaal vertrokken en bleken deze maatregelen geen overbodige luxe.
Zo bleek de bergpassage van de R307, die op een hoogte van zo'n 2,5 - 3 km lag, niet begaanbaar door sneeuw en ijs. Toen we vervolgens naar de uitwijkroute reden moesten we regelmatig omrijden omdat de wateroversteken niet begaanbaar waren.
Eenmaal bij de N9 aangekomen bleek dat deze bergpassage naar Marrakesh ook niet begaanbaar was door sneeuw en ijs.
Hierdoor waren we gedwongen om weer richting Agadir te rijden en om vervolgens over de R203 bergpassage (2,5 km hoogte) naar Marrakesh te rijden.
Hierdoor waren we gedwongen om weer richting Agadir te rijden en om vervolgens over de R203 bergpassage (2,5 km hoogte) naar Marrakesh te rijden.
In totaal heeft het groepje waarin ik reed die dag zo'n 522 km afgelegd in plaats van de geplande 350 km.
![]() |
track van de gereden route - 522 km |
FaceBook bericht 2018
De geplande korte- of lange route moesten ons vandaag naar Marakkesh voeren. Maar zoals ik in het vorige bericht al had aangegeven, waren de berichten niet gunstig.
De blangrijkste bergpas die in beide routes zat, was naar alle waarschijnlijkheid afgesloten.
Alhoewel de lokale gids alle moeite had gedaan om actuele informatie van de autoriteiten te krijgen, bleef het een vraag of het ons zou lukken.
Aangezien de autoriteiten in Marokko niet op samenwerking of informatie delen zijn ingericht, weet je pas hoe het ervoor staat als je er daadwerkelijk bent.
De blangrijkste bergpas die in beide routes zat, was naar alle waarschijnlijkheid afgesloten.
Alhoewel de lokale gids alle moeite had gedaan om actuele informatie van de autoriteiten te krijgen, bleef het een vraag of het ons zou lukken.
Aangezien de autoriteiten in Marokko niet op samenwerking of informatie delen zijn ingericht, weet je pas hoe het ervoor staat als je er daadwerkelijk bent.
Voor het vertrek hadden we nog een aantal alternatieven besproken en zouden die ons later goed van pas komen.
Ik had op voorhand al wat warmere kleding aangetrokken want in elke route zaten bergpassen boven de 2000 m hoogte.
Toen we de belangrijkste bergpas tot op 40 km genaderd waren, werden we door ons tegemoetkomende bestuurders gewaarschuwd. Wereldreiziger Hans liet een tegemoet komende bestuurder stoppen en hij vroeg deze naar de actuele situatie op de bergpas. Deze bestuurder bleek een Belg te zijn en hij vertelde dat ze op de bergpas waren omgekeerd omdat er sneeuw en ijs lag. De pas was niet te berijden.
Wij keerden hierop om en zijn toen zuidwaarts naar een andere hoofdweg gereden. Via die weg zouden we op twee manieren naar Marakkesch kunnen rijden.
Na enige tijd rijden kwamen we uit bij een verzameling voertuigen die op en naast de weg geparkeerd stonden. We reden langzaam langs die voertuigen en kwamen uit bij een splitsing van wegen.
De korte route naar Marrakesh was daar door de autoriteiten afgesloten omdat de bergpas door sneeuw en ijs niet begaanbaar was.
Het werd voor ons dan ook de lange route, via een andere bergpas naar Marrakesh.
Na vele uren rijden kwamen we tenslotte bij de toegangsweg van de bergpas die we wilden rijden. Op een bord dat langs de weg was geplaatst stond de tekst 'route barre' (weg gesloten).
We besloten om het erop te wagen en we zijn toen toch doorgereden.
De pas was gelukkig ope en zo kwamen we uit op de andere zijde van de hoge berg.
We besloten om het erop te wagen en we zijn toen toch doorgereden.
De pas was gelukkig ope en zo kwamen we uit op de andere zijde van de hoge berg.
Ondertussen was het stilaan donker en kouder geworden.
De laatste 20 km hebben we dan ook in duisternis gereden.
En geloof me als ik schrijf dat motor rijden tijdens duisternis in Marokko écht niet leuk (of veilig) is. Overdag is het al uitkijken, maar tijdens duisternis kun je alles verwachten.
Zo reed ik voorop en zag ik op het laatste moment wat lichtjes op de weg voor mij bewegen. Ik remde hard af en kwam nog net op tijd tot stilstand voor een groep mensen die zich midden op de donkere weg verzameld had.
Er was kennelijk een scooterrijder onderuit gegaan en het hele dorp was uitgelopen om te kijken of te helpen.
Zo reed ik voorop en zag ik op het laatste moment wat lichtjes op de weg voor mij bewegen. Ik remde hard af en kwam nog net op tijd tot stilstand voor een groep mensen die zich midden op de donkere weg verzameld had.
Er was kennelijk een scooterrijder onderuit gegaan en het hele dorp was uitgelopen om te kijken of te helpen.
Omstreeks 20.00 uur, na 522 km rijden, kwamen we bij het hotel aan.
Ondanks de vermoeidheid was de stemming goed, want we hadden zoveel beleefd en moois gezien!
Reacties
Een reactie posten