Reizen
Vercors 2022, dag 5
Vercors 2022, dag 5
Een dag vol verrassingen, improviseren en spannende momenten.
Het weerbericht sprak boekdelen en uit voorzorg had ik een extra laag onderkleding toegevoegd. Toen ik omstreeks 08.50 uur bij het hotel vertrok regende het lichtjes, waaide het stevig en was het gewoon koud (zo'n 14 graden Celsius). Ik hoopte stiekem erop dat het weer in de andere gebieden beter zou zijn of worden.
Nadat ik Grenoble op de bekende wijze had doorkruist kwam ik terecht op de D524 en begon het alsmaar harder te regenen. Dat voorspelde niet veel goeds omdat ik nog naar een hoger gelegen deel moest. En dat deel kon ik niet eens zien omdat de wolken te laag hingen.
Eenmaal op de D111 ging het alsmaar hoger naar het bekende skigebied. En bij elke meter die ik in hoogte won, werd het weer ook slechter. Op enig moment regende het fors, maar kon ik ook nog maar 5-10 meter vooruit kijken. Ik reed gewoon door de dichte bewolking. Natuurlijk nam de temperatuur ook af en werd het gewoon afzien. Stapvoets ben ik doorgereden in de hoop dat er toch een opening in de bewolking zou ontstaan. Maar dat gebeurde helaas niet.
Toen ik vervolgens de D113, een dalend bosweggetje (singel track) opreed werd het nog lastiger. De regen nam welliswaar iets af, maar het zicht werd ronduit belabberd. En dan rij je daar op een bosweggetje met haarspeldbochten en andere narigheid. Daar heb ik op enig moment de gedachte gespeeld om terug te rijden. Maar keren was vrijwel niet mogelijk omdat het erg smal en er helemaal geen zicht was. Die optie was dan ook gevaarlijker dan door te rijden. Dus ben ik maar doorgereden. Wat was ik blij toen ik enige tijd later de D591 opdraaide en ik weer gewoon door kon rijden, ondanks de regen.
Via de D526 kwam ik vervolgens uit op de mooie D44 met de prachtige bochtencombinaties. Het is een prachtige weg die je bergopwaarts naar Villard-Reculas brengt. Daar gaat de D44 dan over in de D211 die ook wel de Route de la Confession genoemd wordt. Via deze mooie bergweg wilde ik naar de Alpe d’Huez rijden, maar helaas was deze weg afgesloten. Een fietsende Nederlander, hoe kan het ook anders, vertelde mij dat de weg gisteren nog open was. Nu niet dus.
En wat had ik het op dat moment koud......
Dus ben ik maar terug gereden naar de D1091 en heb ik die gevolgd tot ik in Le Bourg D'Oissans arriveerde. Daar heb ik toen de D211 vanuit het zuiden gepakt en bij ik zo naar de Alpe d'Huez gereden. Daar heb ik toen ook de route weer opgepakt.
Ik ben blij dat ik nu eindelijk eens zelf de Alpe d'Huez heb kunnen zien. Veel fietsers en nog meer commercie. Op het moment dat ik daar was, werd een internationale mountainbike wedstrijd gereden. Daar heb ik natuurlijk even naar gekeken.
Vervolgens heb ik vanaf La Ville (net onder de Alpe d' Huez) de D211 in oostelijke richting genomen. Dit deel van de D211A is ook onderdeel van de Balcony Roads in France. Het is een adembenemend mooi bergweggetje. Heel smal met veel bochtjes en aan de rechterhand de diepte.....
Ik moet zeggen dat deze weg op enig moment best wat spanning in mij opriep!
Halverwege de D211 heb ik nog een uitstapje naar het hoger gelegen Auris-en-Oisans Station gemaakt. Dat is een skistation met wat commerciële locaties. Erg leuk om het even te bezichtigen. Al is het voor de buitengewoon mooie panoramaviews die je daar hebt.
Het tweede deel van de D211 is ook nog steeds een smalle bergweg met aardig wat bochtjes, maar zeker minder spannend. Daar heb ik even een korte pauze gehouden en de extra kledinglaag weer uitgedaan en ingepakt. Of het nu door het warme weer kwam of van angst, ik had het in ieder geval behoorlijk warm gekregen.
Hierna ben ik het National Park Ecrins in gereden en daar heb ik een lus op de minder bekende D220 gereden. Deze weg is ook onderdeel van de Balcony Roads in France en naar mijn mening nog mooier dan de D211. De D220 is zodanig smal dat ik het niet gewaagd heb om even te stoppen om een foto te maken. Dat zegt genoeg....
Via de D1091 ben ik vervolgens naar de D530 gereden die mij dieper het National Park in voerde over de Route de la Bérarde. Dit is een doodlopende weg die eindigt bij het gehucht La Bérarde. Deze weg is echter zó mooi dat het alle tijd en moeite waard is. Wat een ongelooflijk mooie natuur. De weg loopt in het begin ongeveer 200 meter hoger dan de bergrivier. Op het eind is de weg op gelijke hoogte. En dan de kleur van dat water!
En mocht je daar even een bakkie of een versnapering willen doen, dan kan dat bij de lokale mini-campings. Voor mij was het gewoon terug rijden naar de D1091 omdat er nog genoeg km's gemaakt moesten worden.
Via het pittoreske en erg leuke plaatsje Bourg d' Oissans kwam ik vervolgens uit op de D219. Dit is ook een onderdeel van de Balcony Roads in France.
Dit bergweggetje start aan deze zijde met een kleine tunnel, waarna ik al snel doorkreeg dat dit weggetjes wel eens het meest spannend zou worden. Dit weggetje is zo smal, dat zelfs bestelauto's er niet door kunnen omdat ze de rotswanden raken. En aan de andere kant van de bergwand is er alleen de diepte. Regelmatig moet je brokstukken ontwijken die op de weg liggen. En er zijn maar liefst drie langere tunnels waar je doorheen moet. En de tunnels zijn niet verlicht, aardedonker dus waarbij je ook geen zicht heb op de andere zijde. Er zijn namelijk bochten in de tunnels die uitgehakt zijn. Zo nu en dan valt dan ook nog eens een koude waterdruppel op je vizier.
Ik heb deze D219 als het hoogtepunt van deze route ervaren. Toen ik ongeveer 150 meter op weg was, realiseerde ik mij hoeveel er mis kon gaan op dit weggetje!
In het gehucht Vilard-Notre-Dame eindigt de D219 en als je door wilt rijden naar het volgende dorp, dan kan dat alleen via een onverharde weg van zo'n 4,5 km lengte. De ondergrond bestaat uit gravel, grind, zand en soms wat modder. Niet echt moeilijk, maar alles bergop en soms een lastige plek. Aanvankelijk was ik niet zeker of ik dit stuk zou rijden omdat het gisteren en vandaag veel geregend heeft. Er stonden welliswaar wat plassen, maar het was goed te doen want ik heb het gehaald!
Daarna was het nog nagenieten op de prachtige D210 die met heerlijke bochtencombinaties door het National Park slingert. En natuurlijk niet alleen genieten van de bochten, maar ook van de prachtige natuur.
Ten slotte was het via hoofdwegen terug naar het hotel, waar ik om 17.30 uur arriveerde. Dus ook weer wat langer gereden dan de 6.40 uur voor de 319 vastgestelde km's.
Mijn indruk van deze route
Tsja, wat moet ik ervan zeggen, wat moet ik ervan vinden?
Het eerste deel, het rijden in de regen en met slecht zicht was niet echt leuk. Normaliter zou je dit eigenlijk niet moeten doen. De risico's zijn gewoon te groot en uiteindelijk heb ik helemaal niets van de omgeving kunnen zien!
De delen uit de Balcony Roads in France waren vandaag erg mooi en boeiend. Op de een of andere manier kwam het ook nog zo uit dat de moeilijkheidsgraad per deel toenam. De laatste was dan ook de mooiste, de spannendste en zeker de moeilijkste. Maar o - zo - mooi!
En het stukje offroad rijden maakt het dan ook weer helemaal af. Zeker omdat het niet al te moeilijk was en dat ik zonder schade erdoor ben gekomen.
Ook in deze route heb ik heel bewust aparte stukken ingebouwd die je zeker niet in de routes van reisorganisaties zult aantreffen. Zo is de Route de la Bérarde te mooi om hem niet te rijden. Zeker als je een beetje nieuwsgierig of avontuurlijk bent. De beloning is ongekend groot!
Reacties
Een reactie posten