Reizen
Vercors 2022, dag 4
Vercors 2022, dag 4
Volgens de weerberichten zou het weer lekker warm worden (zo'n 30+ graden Celsius) en met een kans op onweer in de namiddag. Daarom had ik mij bij de start al voorgenomen om de pauzes te beperken.
De route van zo'n 340 km zou volgens de routeplanner zo'n 6.30 uur duren. Maar of dit in de praktijk ook haalbaar zou zijn, dat was zeker niet zeker.
Ik vertrok rond 08.45 uur bij het hotel en ben zo snel mogelijk het National Park de Chartreuse in gereden. Rond 09.00 uur kreeg ik dan ook al de eerste bergwegen en bochten onder de wielen.
Niet veel later bereikte ik ook al de Pas du Frou en de Gorges du Guiers, een deel uit de Balcony Roads in France. Het blijft buitengewoon mooi en bijzonder om die bergwegen en tunnels in die bergwand te zien. Als je er overheen rijdt, dan kijk je aan een kant van de weg letterlijk en figuurlijk in de diepte.
Via de D912, een echte bosweg ben ik vervolgens naar de aansluiting met de D285 gereden. Daar passeer je ook de Col du Granier en daarna heb ik volop kunnen genieten van de D285. Ook dit is zo'n weg die onder je huid kruipt, die je niet meer kunt vergeten. Een prachtige weg, goed asfalt en veel mooie (vooral ruime) bochten/ bochtencombinaties. De snelheid kun je er dan ook goed inhouden!
Daarna kwam de doorsteek naar het National Park de Massif du Bouges. Op dat deel werd het wederom een stuk warmer en heb ik alle ventilatieritsen in het pak geopend.
Het verbindingsstuk langs de l' Isère was mooier dan ik verwacht had. Aan beide zijden van de weg mooie hoge bomen en voldoende te zien.
Daarna volgde het lange verbindingsstuk naar de afsteker bij Saint-Martin-de-la-Porte. Dit stuk kun je het best vergelijken met zo'n route die je bij een reisorganisatie krijgt. Het is voor iedereen te doen en het verveelt net niet. Maar als je net de D285 gereden bent, dan is het wel even anders....
Zoals al gezegd heb ik bij Saint-Martin-de-la-Porte een extra lus in de route gemaakt. Hierdoor heb je gelegenheid om die prachtige bergdorpjes en de mooie bergweggetjes te bekijken. Ik ben heel blij dat ik dit stukje in de route heb ingepast. Even gewoon met een andere blik rijden én kijken.
Vanaf Saint-Martin-d'Arc heb ik de super mooie D902 gevolgd. Dit is toch echt wel een weg met een heel bijzonder karakter. Het landschap lijkt haast surreëel, zo'n prachtige bergen. Eerst kom je bij de Colle de Télégraphe en als je dan door rijdt kom je ook nog bij de Col du Galibier.
Beide collen liggen op behoorlijke hoogte en de temperatuur zakt dan ook aanzienlijk. Was de temperatuur voor deze collen nog zo'n 30 graden Celsius, op de Col du Galibier was het nog maar 14 graden Celsius. En natuurlijk was het best druk met motorrijders en wielerfanaten. En die laatste groep krijg je op zo'n reis vanzelf weer afkeer, boosheid. Wat een gestoorde gasten. Regelmatig had ik er een op mijn weghelft, als een vlieg gefixeerd op mijn motor en niet in staat om hun fiets te beheersen door de te hoge snelheid. Mafkezen zijn het.....
En dan denk je dat je het mooiste gehad hebt, mooi niet dan.
Ruim 2,5 uren na het verlaten van de D902 heb ik nog kunnen genieten van de uitzonderlijk mooie wegen door het National Park Ecrins. Prachtige brede bergwegen met goed asfalt en de mooiste bochtencombinaties.
Ik heb dan ook ruim 2,5 uren genoten en vooral aan mijn technieken gewerkt. De wegen zijn gewoon ideaal om nieuwe dingen te proberen of om technieken aan te scherpen. Uitstekende wegen voor een bergtraining zou ik zo maar zeggen!
En dan is de pret na zo'n 7,30 uren toch echt voorbij en ben ik droog bij het hotel gekomen.
Mijn indruk van deze route
Je kunt de route best in verschillende delen opsplitsen.
Zo heb je het eerste deel met de Pas du Frou en de Gorges du Guiers, die gewoon buitengewoon mooi en bijzonder zijn.
Daarna rij je gewoon over heerlijke boswegen en is het genieten.
Dan de D285, een weg die op de kaart niet bijzonder lijkt, maar die het zeker is. Een weg die je niet zal vergeten!
Dan de twee verbindingsstukken die op de kaart heel saai lijken, maar die in werkelijkheid best goed te rijden zijn. Niet bijzonder, maar gewoon lekker rijden en kijken.
De afsteker naar de bergdorpen is een geslaagd experiment. Ik ben erg blij dat die in de route zit. Gewoon heerlijke bergweggetjes en dorpjes bekijken.
De Col de Télégraphe en de Col du Galibier zijn gewoon onbeschrijflijk mooi en moet je ooit in je leven gereden en gezien hebben.
De wegen daarna zijn te mooi om ze niet te rijden; 2,5 uren aan rij-genot.
Al met al weer een mooie dag en zeker een geslaagde route.
Reacties
Een reactie posten