Bergtraining LCVM in de Taunus

Van vrijdag 12 t/m maandag 15 juni 2009 heb ik met nog zo'n 25 andere cursisten een training gevolgd bij LCVM Bergtrainingen en waren wij te gast in het Hotel Taunusblick te Hömberg.

Over de gastvrijheid, het eten, de slaapverblijven en de drank kan ik kort zijn: alles was prima verzorgd en geregeld door de organisator John Bruins!

Hieronder volgt een beknopt verslag van deze training.

Vrijdag 12 juni

Alle cursisten werden persoonlijk verwelkomd door John en de reeds aanwezige instructeurs. Na een korte lunch en voorzien van duidelijke instructies, startte de training met een kennismakingsrit van zo'n 70 km door het prachtige landschap.

Vooraf was aangegeven dat wij vooral moesten letten op de positie op de weg en de lijn moesten volgen die de instructeurs voor ons reden. Hierdoor maakten we al kennis met het rijden van de ideale lijn, een combinatie van veilig en snel rijden.

Tijdens de korte pauzes die werden ingebouwd, kregen de meesten al tips over hun rijstijl en hoe deze te verbeteren was.

Zoals de meesten kreeg ik te horen dat ik niet meer voor een bocht moest remmen, waardoor ik me automatisch beter moest voorbereiden op een bocht. Ook moest ik beter gebruik maken van de weg en betekende dit meer naar de rechter weghelft: DE BERMKANT!

Nou, dat valt echt niet mee. Gelukkig bleek ik niet de enige met bermvrees, want later bleek dat vrijwel iedere cursist dit te horen heeft gekregen.

Tijdens een van de pauzes werden kegels geplaatst en moesten wij kleine cirkels om deze kegels en de daarnaast staande instructeurs rijden.

Hierbij werd vooral gelet op de kanteltechniek van de motor en de kijktechniek. De combinatie van deze technieken bleek later in de cursus van groot belang te zijn voor een veilige rijstijl.

Na de warme maaltijd in het pension volgde nog een theoretische instructie over het positioneren op de weg.

In tegenstelling tot de basisopleiding voor je rijbewijs, werd ons o.a. geleerd dat het veiliger is om ook de rechterzijde van de rijbaan (de bermkant dus) te gebruiken bij het naderen van een bocht naar links. Ook je positie t.o.v. geparkeerde voertuigen of naderen van wegen, uitritten e.d. werd nog eens besproken.

Vervolgens werd de samenstelling van de verschillende groepen bekend gemaakt. Op basis van de ervaring en kennis van de instructeurs, werden verschillende groepen samengesteld en toegewezen aan een vaste instructeur. Dat dit goed was gedaan bleek uit het feit dat slechts enkele personen later wisselden van groep. Toppie!

Zaterdag 13 juni

Na het ontbijt volgde de eerste ontmoeting met de mensen uit mijn groep en de instructeur Gerwin. Natuurlijk waren we positief gespannen en kregen we onze eerste instructies.

Telkens zou een van ons voorop rijden, gevolgd door Gerwin. Hierdoor kon hij twee rijders in het oog houden; die voor en achter hem. En dat heeft hij dus ook de gehele cursus volgehouden!

Ieder in de groep moest vandaag goed op de lijnen letten en in eigen tempo rijden. De groep moest zich hierop aanpassen (samen uit, samen thuis).

Ook de kijktechniek mocht niet vergeten worden en remmen voor de bochten mocht dus niet (bochten dus goed voorbereiden).

Toen ieder een keer voor Gerwin gereden had, bleek dat we allen hetzelfde gevoel hadden; het gevoel van je rijexamen. Vooral niets fout willen doen en goed het gas erop houden.

Elke keer als de eerste persoon mocht wisselen, werd er gestopt en kreeg deze advies van Gerwin. Ieder luisterde natuurlijk aandachtig mee om niet dezelfde fouten te maken en zoveel mogelijk te kunnen leren.

Zelf had ik voorgenomen om vandaag zeker niet meer te remmen voor de bochten en om de ideale lijn te rijden, i.c.m. de aangeleerde stuurtechniek (duwen op het stuur aan de zijde waar je naar toe wilt).

Deze leerzame dag werd afgewisseld met pauzes om te rusten, te drinken en natuurlijk te eten. Ook hier weer doordachte pauzemomenten; een mooie bocht om naar anderen te kijken, of gewoon een goed restaurant om iets te eten / te drinken. En tijdens die pauzes natuurlijk vragen stellen aan de instructeur en gezellig kletsen met de andere cursisten.

Gedurende deze dag hebben we een route afgelegd van zo'n 190 km en bij terugkeer bij het pension hadden de meeste cursisten al het gevoel erg veel bijgeleerd te hebben.

Ook tijdens de warme maaltijd en erna stonden alle instructeurs weer klaar voor vragen van de cursisten.

Zondag 14 juni

Al vroeg stonden we allen buiten omdat we een lange tocht zouden maken en hierbij een oversteek per veerboot zouden maken. Daarom reden we als een grote groep naar de oversteekplaats en konden we vrijwel direct oversteken. Vervolgens ging elke groep weer apart door met de route.

Zoals ons was gezegd, was de route technisch moeilijker: veel hoogteverschillen in combinatie met haarspeldbochten, lange bochten voor hoge snelheden, een smalle kronkelweg door een bos met haarspeldbochten en nog veel meer leuks.

Ergens in de route, natuurlijk bij een prachtige combinatie-haarspeldbocht, stond John en maakte daar foto's van een ieder. Dus goed je best doen en vooral NIET NAAR JOHN KIJKEN, maar goed DE BOCHT DOORKIJKEN!

Deze weg hebben we dan ook meerdere malen gereden, het was gewoon te leuk en we wilden allemaal zo goed mogelijk op de foto.

Tijdens de ritten heeft John ook video-opnames gemaakt die we later toegezonden krijgen.

Tijdens deze tweede dag merkte ik dat ik al een andere rijstijl had overgenomen. Deze stijl gaf me meer vertrouwen en ik kon hierdoor ook relaxter rijden.

Zelf had ik het niet door, maar mijn medecursisten (en Gerwin) vertelden dat de snelheid ook aanzienlijk hoger was dan gisteren. Ook verliep het bochtenwerk veel soepeler, het voelde allemaal véél beter!

De rit van vandaag was bijna 300 km lang en erg vermoeiend door de hoge temperatuur. Ook hier werd weer professioneel op ingespeeld en werden meerder pauzes ingelast om te drinken en te rusten. Dit verhoogde ook weer het gevoel dat het lekker relaxed verliep, geen gestress, leuke mensen en lekker motorrijden!

Net aangekomen bij het pension begon het te regenen en konden wij allen terugkijken op een zeer geslaagde dag. Ook nu weer voldoende tijd en gelegenheid om alles nog eens rustig te bespreken met je instructeur.

Maandag 15 juni

Vanwege de bijzonder heftige regen op maandag, werd besloten dat ieder op eigen gelegenheid terug zou rijden naar Nederland.

Nu, enige dagen na deze prachtige training in de Taunus, ben ik nog steeds onder de indruk van deze training. Het komt waarschijnlijk door een combinatie van de prachtige omgeving, de mooie tochten, de goede organisatie van het geheel, de professionele instructie, het prettige verblijf en vooral de leuke, bijzondere mensen die ik heb ontmoet!

Ik sluit dan ook af met een toepasselijke uitspraak van John Bruins:

"Motorrijders zijn gewoon gezellige mensen en die mensen die dat niet zijn, worden gezellig door de aanwezigheid van motorrijders".